Mert kişi sert söyler, ama dürüsttür
Vicdanı kenara, koyandan korkun!
Evi sade olsun, binek külüstür
Yalanla haramla, soyandan korkun!
Kul hakkı yüklenmek, zulüm vebaldir
Feragat fazilet, büyük kemaldir
Rütbe servet şöhret, sonu zevaldir
Haksız kazancı kâr, sayandan korkun!
Alnı ak, gönlü pak; çekmezmiş hüzün
Eğer foyan yoksa, kızarmaz yüzün
Altında buzağı, arar öküzün
Hayâdan nasipsiz, bayandan korkun!
Döneklik kahpelik, sağlam ayar mı
Cılk olmayan adam, Haktan cayar mı
İnsaf taşıyanlar, halka kıyar mı
Makam çin davadan, kayandan korkun!
Adı has, tadı pas; başından iflas
Suni laf, palavra; bulunmaz ihlâs
Kur'an böylelere, diyor ki: kalas
Hak sözü karnından, duyandan korkun!
Hiç benzeri yokmuş, eşsiz denksizmiş
Ne sağcı ne solcu, aynen renksizmiş
Din iman istismar, manen zevksizmiş
Adı Müslim; Moşe Dayan'dan korkun!
İsmi Sabahattin, kendi Sabatay
Kimisi Pakradun, kimi Karatay
Amcası Hayfa'da, nüfusta Hatay…
Zahir mü'min; gizli, Siyondan korkun!
Etek açılınca, çıktı füzeler
Günah çirkefinde, nasıl yüzeler
Tarih mezarında, mumya müzeler
Hak değil, Batıla; uyandan korkun!
Makama çıkara, verdinse meyil
Menfaat nerdeyse, herkese eğil
Basit bereketsiz, şairden değil
Gerçeği haykıran, Hayyam'dan korkun!