GEL EY GÖNÜL
Gel ey gönül, biçare gel
Gel derdine, bul çare gel…
Yetmez mi, gafil gezdiğin
Yeter gezdin, avare1 gel…
Vaktı seher, yatma uyan
Yolda kalır, çok uyuyan
“Fetehecced…”2, emrin duyan
Gel ol ulu, Settare3 gel…
Ecel bir gün, seni seçer
Çün hep gelen, burdan göçer
Gafil olma, fırsat geçer
Tevbe edip, Ğaffare4 gel…
Gönül verme, ağyare5 boş
Halk fanidir, Hak yâre koş
Zikret ebet, diyare coş
Aşık isen, didare gel…
Seccadeni, geceye ser
Seher vakti, esrare6 er
Sen meylini, Mevlâ’ya ver
Bülbül gibi, hep zare gel…
Haydi gönül, gayret kuşan
İlim irfan, himmet kuşan
Hayran kalıp, hayret kuşan
Has kul olup, Hünkâre7 gel…
1- Avare: Boş, amaçsız ve tembel dolaşmak.
2- Fetehecced: Teheccüt kıl. “(Ey Nebim!) Gecenin bir kısmında uyanarak, Sana mahsus (faziletli bir) nafile olmak üzere namaz kıl. (Böylece) Umulur ki Rabbin Seni övgüye değer bir makama (Makam-ı Mahmud’a) ulaştırır.” (İsra: 79)
3- Settar: Günahları örtüp saklayan Allah (CC).
4- Ğaffar: Çok bağışlayan Allah (CC).
5- Ağyar: Allah’tan gayrısı, tüm mevcudat.
6- Esrar: Sırlar, manevi işaret ve bilgiler.
7- Hünkâr: En Büyük Sultan; Allah (CC).
https://www.millicozum.com/mc/ozel-yazilar/gel-ey-gonul-siir/
