MEDET EFENDİM!
Sultanım aşkına, düştüm düşeli
Sevdanla yanan bir, kordum Efendim…
Vuslat arzusuyla, hep endişeli
Ne kutlu hayaller, kurdum Efendim…
İnsan azmış; gücü, yeten yetene
Razı olmaz helâl, aşa ketene
Hikmet ile baktım, olup bitene
Vücudum yolunda, yordum Efendim…
Benlik gururunu, aşıp kıranda
Tecellin seyrettim, her yer her anda
Hep Seni aradım, kırda Kur’an’da
Ayetten Hadisten, sordum Efendim…
Bâtıldan kaçınıp, Hakka yapıştım
Adil Düzen için, koştum kapıştım
Tek başıma Süfyan, ile çarpıştım
Milli Çözüm ile, vurdum Efendim…
Dikenleri söktüm, çiçekler ektim
Riyazete girdim, çileler çektim
Hidayet etmezsen, ne bilecektim
Nefsimin boynunu, burdum Efendim…
Davasız münafık, kelbin biridir
Gaflet ve meskenet, kalbin kiridir
Ölümü öldüren, ebed diridir
Saadet iklimi, yurdum Efendim…
Dost cemâlin gördüm, Hak araladı
Hainler zalimler, çok yaraladı
Haset fesat ehli, hep karaladı
Tanış yoldaş oldu, kurdum Efendim…
Seni bulan neyi, kaybetmiş olur
Kadir kıymet bilmez, aybetmiş olur
İsyancı kaderle, harp etmiş olur
Camla örsü kırmak, zordur Efendim…
Allah’tan korkmuyor, Korona kadar
Gaflettedir kalbi, durana kadar
Azrail gongunu, vurana kadar
Hasretle kavrulup, durdum Efendim…
https://www.millicozum.com/mc/2020/temmuz-2020/medet-efendim-siir/
