ARZ-I ŞÜKRANIM!
İktidara uşak, olmayım diye
Tutup zindanlara, çağlattın şükür!
İmandır bize en, büyük hediye
Kara yüzümüzü, ağarttın şükür!
Âlemde her şeyin, gerçek sahibi
“Adl”in zerreleri, ölçecek gibi
Nefs putum boynuna, geçecek ipi
Hidayet sırrınla, yağlattın şükür!
Sendendir sevgi, övgü ve yergi
Nimet ve fazilet, İlahi vergi
Kudret çarşısında, hikmetli sergi
İbretle imanım, çoğalttın şükür!
Dalalete dalmış, akıl donmuştu
Manevi dünyamın, nuru sönmüştü
Bu kalbim kuruyup, çöle dönmüştü
Gönül çeşmem açıp, çağlattın şükür!
Bâtıldan boşalttın, Hak’la doldurdun
Dünya tutkum sevdan, ile öldürdün
Üzülürken bile, yüzüm güldürdün
Yine rızan için, ağlattın şükür!
Kadermiş hükmünü, her an yürüten
Gün olur uçuran, bazen sürüten
Küfür ve günahtır, ruhu çürüten
Can yaram belayla, dağlattın şükür!
Rabbim beni bana, bırakmadın hiç
Her darlıktan sonra, tattırdın sevinç
Lütfunla ayakta, altmışında dinç
Türlü hastalığım, sağalttın şükür!
Dert içinde gizli, dermanı sezdim
Ne vara güvendim, ne yoktan bezdim
Nice yıl gaflette, avare gezdim
Aşkın kapısına, bağlattın şükür!
https://www.millicozum.com/mc/ozel-yazilar/arz-i-sukranim-siir/
