AYET VE HADİSLERİ YORUMLAMA VE MEAL YAZMA ÇABAMIZ VE AMACIMIZ

Yakın arkadaşlarımızdan ve saygın dostlarımızdan yeni bir Kur’an’ı Kerim meali hazırlamamız konusunda sıkça talep ve tavsiyeler gelmekteydi. Ancak yüksek bir marifet ve ehliyet isteyen ve ağır bir mesuliyet gerektiren böyle bir teşebbüse hem cesaret edememiş hem de yoğun kitap çalışmaları, dergi yazıları ve Milli Çözüm internet sitesi güncel yorumları nedeniyle, uzun zaman ve araştırma gerektiren böylesine ulvi ve ilmi bir çalışma fırsatını henüz kader bize vermemişti. Ne var ki başta sevgili Necmettin Musa kardeşim ve çok değerli Konya Milli Çözüm ekibi, yaklaşık elli yıllık gayret sürecimizde, farklı kitap ve dergilerde yer alan ayetlere verdiğimiz mealleri derleyerek önemli bir hizmete öncülük etmişlerdi.

Aynı ayetlere, değişik yerlerde ve ayrı vesilelerle verilen; kelime dizimi ve cümle biçimi olarak farklı gibi görünen meallere dikkatlice bakıldığında; aslında mana ve maksat olarak aynı mesajın sunulmaya çalışıldığı sezilecektir. Ve zaten Üstat Bediüzzaman’ın o güzel tespitleriyle: “Kur’an’ı Kerim ayetlerinin genel ve temel hakikatleri yanında; bir de her asra, her olaya, hatta her insana bakan ayrı işaret ve hikmetleri bulunduğu da” bir gerçektir. Bu nedenle farklı hadiseler ve hedefler karşısında ve farklı ortam ve ihtiyaçlar durumunda, genel anlamı ve ahkâmı aynı kalmak şartıyla, aynı ayetlerin değişik biçimlerde izah edilmesi ve farklı hikmetlerine dikkat çekilmesi doğal ve normaldir. Çünkü Kur’an ayetleri Allah’ın bir mucizesi ve merhameti olarak, her olay hakkında sanki o an yeniden nüzul etmektedir. İşte bu nedenledir ki, Kur’an’ı Kerim hep terü tazedir, asla eskimeyen yenidir; bütün zaman dilimleri, teknoloji gelişmeleri ve medeniyet merhaleleri hep Onun gerisinde ve gölgesindedir.

Hz. Peygamber Efendimiz gönderilinceye ve Kur’an’ı Kerim indirilinceye kadar, temel kaynağı ve maksadı aynı olan şeriatların değişme süreci ve bunun için yeni bir peygamber gönderme gereği görülmekte, ama İslamiyet’le artık içtihatların değişme dönemine girilmektedir. Böylece insanlık ailesi artık kemale ermiş kabul edilerek, Kur’an’ın temel prensiplerinden ve Resulullah’ın sahih sünnetinden yararlanarak, içtihat yöntemiyle, yeni ve yeterli sistemler oluşturma evresine geçilmiştir.

Başka bir ifadeyle, insanlığa yeni bir Peygamber ve yeni bir Kitap gönderme ihtiyacı, İslamiyet’in getirdiği İçtihat Müessesiyle karşılanıp giderilmekte; Mücedditler, Müçtehitler ve Mürşidi Kâmiller öncülüğünde İslam kaynaklı yeni medeniyet projeleri üretilmektedir. Bunun için de, ayet ve hadislerin, çağımızın ekonomik, sosyal, siyasal ve ahlaki sorunlarının çözümüne yönelik delil ve işaretlerinin araştırılıp bilinmesi gerekir. Bu noktada Arapça bilmek kadar Allahça bilmek te önemlidir. Yani ayet ve hadislerdeki, Allah’ın ve Resulüllah’ın asıl maksadını, marziyatını (razı oldukları sonuçları) sezmeden, yaratılış amacını ve imtihan sırrını bilmeden ve insanlığın sorunlarına ve sorumluluklarına dair yeni çareler ve çözümler üretmeden; Kur’an’ı Kerim’i ve mealini-tefsirini sadece vaaz ve nasihat etme gayesiyle okumak asla yeterli değildir. Bir ara 40 gün kadar süren planlı bir seminer ve sohbetle Adil Düzen projelerini, Ezher talebelerinden ve öğretim üyelerinden müteşekkil, seçkin bir ekibe aktardığımız Kahire’de, bu orijinal bilgileri Arapçaya çevirip kendi Hocalarına nakleden kardeşlerimize yöneltilen: “Bu çok yüksek ve örnek prensip ve projeleri nasıl ve hangi metotla üretiyorsunuz?” sorusuna, “Elbette Arapçayı, temel İslami kaynakları ve ilmi kuralları bilmek yanında, bir de asıl “Allahça”yı, yani Cenabı Hakkın Kur’an ayetlerindeki amacını, mesajını ve çağımızın sorunlarına dair hangi çözüm yollarını barındırdıklarını araştırıp öğrenerek” yanıtı onlar tarafından da beğenilmişti. İşte bu konuda, bize “Allahça”yı öğreten, günümüzün sorunlarını Kur’ani metotlarla aşma yöntemini benimseten Aziz Erbakan Hocamızı da rahmet ve minnetle anmamız gerekirdi.

“ Biz hiçbir Resul-Elçiyi, kendi kavminin dilinden başka (onlara yabancı bir lisan ile) göndermedik ki; onlara (ilahi gerçekleri, dünyevi ve uhrevi mes’uliyetlerini ve her türlü sorunlarını çözme yöntem ve prensiplerini) açıkça beyan edip (bildirsin)”[1] ayeti farklı kavimlere mensup mü’minlerin ve ayrıca merak edenlerin, kendi dilleriyle okuyup anlayacakları Kur’an meallerine ihtiyaç göstereceklerini belirtmektedir ve meal yazmanın meşruiyetine bu ayet delil gösterilmiştir. Sorunlarımızı ve sorumluluklarımızı tespit, teşhis ve tedavi niyetiyle ve tebliğ gayretiyle, hazırlayıp hatırlattığımız ayet ve hadis meallerindeki doğrular ve hakikat mesajları elbette Cenabı Rabbimize; ama yanılmalar ve yorumlardaki hatalar ise kendi nefsimize aittir. “İyi niyetle ve İslami hassasiyet ve prensipler çerçevesinde ortaya konulan kanaatlerde (ilmi içtihatlarda); isabet edilirse iki sevap, hataya düşülürse yine bir sevap alınacağını belirten ve ümmetini böylece cesaretlendirip teşvik eden Hz. Peygamber (SAV) efendimizin bu müjdeleri ve manevi garantileri, ümit ve temenni ederiz ki, inşallah bizim için de geçerlidir.” Yüce Rabbimiz şahittir ki, kendi rızasını kazanmak ve hak nizamını hâkim kılmak üzere, Kur’an’dan anladıklarımızı, sadık dostlarımızla ve başka insanlarla paylaşıverip, onların huzur ve hidayetine hizmet dışında bir gayemiz ve gayretimiz mevcut değildir. Bu konuda hatalarımızı, noksanlarımızı ve yanlışlarımızı bize bildirenler ise her türlü saygıyı ve şükranı hak etmişlerdir ve hayırla yâd edileceklerdir. Aksine bilgiçlik taslamaktan ayet ve hadisleri keyfince yorumlayıp çarpıtmaktan Allah’a sığınmamız ve haddimizi aşmamamız gerekmektedir ve bu aciz kardeşiniz de bunun bilincindedir; “Bildiklerinin âlimi ve amili, bilmediklerinin ise talibi (öğrenme gayretlisi) olmak” asıl prensibimizdir.

Şunu da önemle ve özellikle hatırlatalım ki; gerekli ve yeterli bir ilmi ehliyete sahip olmadan sadece Kur’an ve hadis meali ile içtihat yapmaya ve hüküm çıkarmaya kalkışmak kesinlikle doğru değildir ve haddini bilmemektir. Nasıl ki genel sağlık bilgileri edinmek ve hastalıklara-kazalara karşı ilk yardım bilgileri öğrenmek güzeldir ve gereklidir, ama ciddi ve uzun süreli eğitimini almadan ve pratiğini yapmadan birkaç tıp kitabı okuyarak muayenehane açmak ve ameliyat yapmaya kalkışmak o denli tehlikeli ise, birkaç dini kitap ve meal okuyarak müftü ve müçtehit de kesilmek o derece tahripçidir.

Üstat Süleyman Karagülle’nin şu tespitleri oldukça önemlidir:

Allah’ı bırakıp başka şeylerden-kişilerden fayda umanlar veya zararından korkanlar onlara ibadet ediyorlar konumundadır. “Ve onlar Allah’ı bırakıp kendilerine ne zararı ne da faydası olanlara ibadet ediyorlar…”[2] ayeti bu durumda olanları uyarmaktadır.

Evet, Avrupalıların zararından korunmak için onlara teslim olmak veya Avrupa Birliği’nden yararlanmak için AB’nin her dediğini yapmak, Avrupalılara ibadet yapmak ve Batıla tapınmaktır. Onların talimatıyla Avrupa Birliği’nden gelen kanunları okumadan Meclis’ten geçirmek, Avrupalılara ibadet ve kulluk anlamındadır. Oysa Kur’an’a göre onların bize ne menfaatleri/faydaları vardır, ne de zararları vardır; Çünkü birisini mutlak zarar verebilen kabul etmek veya mutlak yararlı kabul etmek demek, ona tapınmaktır. İnsanların kendi liderlerini partilerini-cemaat ve tarikatlarını hatasız görüp mutlak yararlı olduklarına inanmak, ona tapmadır. Karşı tarafı da mutlak zararlı görüp ona saldırmak, o da ona tapmadır. Bu ayet çok açık olarak ifade ediyor ki; Avrupalılar veya Amerikalılar (veya başkaları) bize ne yarar, ne de zarar sağlayamazlar; yarar veya zarar Allah’tandır ve kendi yaptıklarımızdan kaynaklanır. İktidarda olanları güçlü kabul edip “bize yarar sağlayacaklar veya bize zarar dokunduracaklar” diye onlara mutlak olarak teslim olup yanlış yaptıklarına doğru demek, onları putlaştırmadır. AKP İslam’a ve insanlığa uygun iyi işler yaparsa ona destek çıkarız, çünkü iyi iş bize fayda sağlayacaktır. CHP iyi iş yaparsa onun yanında oluruz, çünkü iyi işi -kim yaparsa yapsın- yararlıdır. Bizim için mutlak iyi veya kötü kişi yoktur, iyi veya kötü iş vardır. Kendimizi (veya kavmimizi, tarikatlarımızı ve cemaatimizi) başkalarından daha üstün görmek boş gurur ve aldanmadır. Ama kendimizi onlardan daha düşük kabul etmek de bir aşağılık kompleks saplantısıdır ve Allah’ın bahsettiği kabiliyet ve zekaveti körletip kullanmamaktır. Yüce olan İslam’dır takvadır ve güzel ahlaktır.

Ayette “Men Lâ Yedurruhum” yerine, “Mâ Lâ Yedurruhum” denmesi anlamlıdır. Çünkü bunlar sadece diri olan diktatörlere tapmıyorlar, aynı zamanda ölü olan kişilerin batıl sistemlerine ve heykellerine tapıyorlar. Bugünün ikinci büyük şirki ise “karşılıksız basılan para”dır. Herkes onun peşinde koşuyor ama onun aslında hiçbir faydası ve zararı yoktur. O karşılıksız para “faizin” yani “sömürü düzeninin” bir aracıdır. Aslında zarar veren de fayda veren de zalim nizamların ve çağdaş putların arkasında koşan insanların batıl çabalarıdır. Bunun içindir ki ayetteki ifade çoğul olarak anlatılmıştır.

AKP döneminde Allah katında tek Hak din olan İslam’ı özünden uzaklaştırıp tahrif edilmiş Hıristiyanlık ve Yahudilikle aynı potada eritme çabalarına hız verilmişti. İşte bunlara karşı, ayet ve hadis mealleriyle gerçekleri haykırmak üzerimize bir vecibeydi!

Çünkü İslam diyarı ülkemiz, Haçlı ve Siyonistlerin ifsad diyarına çevrilmiş durumdaydı. Hoşgörü ve diyalog safsatası ve medeniyetler İttifakı adı altında yürütülen ifsad faaliyetleri AKP döneminde hızla artmıştı. Dinlerarası diyalog safsatası bu sefer de Erdemli’de ortaya çıkmıştı. Sözde, “dünya barışına katkı” sunmak amacıyla UNESCO tarafından geçici tarihi miras listesine alınan Kızkalesi’nde “Francesco ve Chiara” organizasyonu tarafından dinlerarası diyalog çalışması yapılmıştı. Sözde medeniyetler ittifakı hoşgörü ve diyalog adı altında İslam diyarı şehirlerimiz bir bir dinlerarası diyalog merkezi haline sokulmaktaydı. Antakya, Mardin, Antalya’da açılan ‘Dinler Bahçesi’nden, kilise ile camiyi aynı avluda buluşturma girişimlerinin ve Şanlıurfa’da başlatılan “Hz. İbrahim’in yolu” projelerinin ardından Üsküdar’ın Kuzguncuk semtini medeniyetler şehri ilan etmekten sakınılmamıştı. Bu seferde sözde “Dinlerarası hoşgörü, dünya barışına katkı” sunmak amacıyla UNESCO tarafından tarihi miras geçici listesine Erdemli Kızkalesi alınmıştı. Almanya ve Avusturya’dan gelen 50 kişilik dinlerarası diyalog grubu Senpaul, Ayatekla, Alahan Manastırı, Cambazlı Kilisesini ziyaretlerinin ardından Ulu Cami’de toplanmıştı. Organizasyon sorumlusu Eberhard Weiger ziyaretle ilgili. “Bizler huzur içinde Türkiye’ye gelip ziyaretler gerçekleştirmekteyiz. Bu gelişimizde de kiliseleri ziyaret ettiğimiz gibi Erdemli’de Ulu Camiye geldik. Burada ilçe müftüsü Mahmut Sami Türkmenoğlu ve ekibi bizleri çok iyi karşıladı ve imkân verdi. Bizler tıpkı Müslümanlar gibi abdest alıp camiye girdik ve İslamiyet hakkında bilgi edindik. Sonra burada hocaların okuduğu Kur’an’ı Kerim’i dinledik. Biz Hıristiyanlar ve siz Müslümanlarla birlikte savaşların ve akan kanların durması için birlikte dualar ettik. Tıpkı Mevlana Camiinde olduğu gibi Erdemli Ulu Cami’nde de huzura erdik” söyleyerek İslamiyet’i tahrip hesaplı sinsi ve Siyonist amaçlarını gizlemeye çalışmıştı.

Şu tespitler ve Meal hakkında açıklayıcı bilgiler dikkate değerdir:

Sözlük anlamı okumak olan Kur’an, Allah tarafından bütün insanlara iletilmek, duyurulup tebliğ edilmek üzere vahy meleği Cebrail (a.s) kanalıyla Hz. Muhammed’e (SAV) vahy yoluyla indirilmiş son ilahi Kitaptır. Nuzülü 23 senede tamamlanan Kur’an-ı Kerim 114 sûreden ibarettir. Bu surelerden 93’ü Mekke’de ve 21’i Medine’de indirilmiş olup, tamamı ilk indirildiği günden bugüne kadar hiç bir değişikliğe uğramadan tevatüren bize gelmiştir. Kur’an, şüphesiz kelimenin en geniş anlamıyla ilahi mesajı bütün insanları muhatap alan bir “Hidayet” rehberidir. Allah’tan bir öğüt ve hatırlatma “Mev’ıza ve Zikr”dir. Doğruyu yanlıştan, hakkı batıldan ayıran “Furkan” rehberidir. Yol gösterici ve aydınlatıcı bir “Nur, Rahmet ve bir Şifa” vesilesidir. Tirmizi’nin Süneninde yer alan bir Hadis’te buyrulduğu gibi: “İçinde Kur’an’dan bir şey bulunmayan kimse harap olmuş bir ev gibidir.” Hangi din, dil, ırk, renk, tarih ve medeniyete sahip olursa olsun, Kur’an-ı Kerim, bütün insanları Allah’ın tevhid dinine, yani İslam düzenine davet etmektedir. Böyle olunca bütün insanların bu çağrıyı öğrenmek ve anlamak için çaba harcamaları gerekir. Bunun da yolu Kur’an’ı okumak, hükümlerini öğrenmek, ayetleri üzerinde düşünmek ve hayata geçirmektir. Bütün insanlar Kur’an’ın indirildiği dili, yani Arapçayı öğrenme imkânlarına sahip olamayacaklarına göre, bilen ve öğrenenlerin Kur’an’ı kendi dillerine aktarmaları bir zarurettir. İşte farklı dillerde Meal yapma ihtiyacı bu sebepledir. Muhammed Hamidullah’ın verdiği bilgilere göre, daha İslam’ın ilk yıllarında bile, Kur’an’ın bazı bölümleri tercüme edilmiştir. Çünkü İranlılar, Selman-ı Farisi’den “Fatiha” suresini Farsça olarak yazmasını istemişler, o da yazıp göndermiş, hatta Serahsi’nin verdiği bilgilere bakılırsa, bunu Hz. Peygamber’e (S.A.V) sunmuş, Efendimiz de engel olmamak suretiyle tasvip ettiğini göstermiştir. Esasında Hz. Peygamber yabancı devlet adamlarını İslam’a davet etmek için kendilerine ulaştırılmak üzere elçilere verdiği mektuplarda ayet yazdırmış ve bu ayetler tercümanlar kanalıyla o ülke devlet başkanlarının dillerine çevrilmiştir.

Yine şunu da hatırlatmakta yarar var ki, her Peygambere kendi kavminin diliyle vahy gelmiştir. Söz gelimi Tevrat’ı Kitap Ehli’nin İbranice olarak okudukları bilinmektedir. Ancak Allah, Kur’an’da yer yer Tevrat’ın hükümlerinden Arapça bir dille söz etmektedir. İmam Buhâri haklı olarak Tevrat’ın tercüme edilmesine kıyasla, “Kur’an da Arapça ve başka dillere tercüme edilebilir” demektedir. Kur’anı Kerim için gerçekten bu daha gereklidir. Çünkü insanlık tarihinde artık vahy kesilmiştir ve bu son ilahi mesajın manasının her dilde okunup anlaşılması bir zarurettir. Ebu Hanife ve belli başlı Hanefi fukahası, Kur’an-ı Kerim’in bir başka dile tercüme edilmesinden yana olduklarını açıkça savuna gelmişlerdir. “Muvafakat” adlı değerli eserinde İmam Şatibi, Kur’an’ın tefsirini ve ince hikmetlerini anlamaya gücü olmayanlara kendi dilleriyle daha da açıklanmasının ümmetin icmaıyla caiz diye fetva verildiğini, bunun Kur’an’ın tercümesinin cevazına delil gösterilebileceğini söylemektedir. Zemahşeri, “Keşşaf” adlı ünlü eserinde, İbrahim suresinin 4. ayetini tefsir ederken Hz. Peygamberin bütün insanlara gönderilmiş bir peygamber olduğundan, insanlara tercüme yoluyla da tebliğ yapılabileceğini belirtmektedir. “Ruhu’l Meani”nin sahibi Alusi, “Ruhu’l-Beyan”ın sahibi Bursalı İsmail Hakkı ve Şeyhü’l-İslam Ebu’s-Suud Efendi de aynı görüşü dile getirmektedir. “El-Mustasfa” adlı değerli kitabında İmam Gazali’nin tercümenin caiz olduğunu söylediğini de hatırlatıp, bu konuda İbni Teymiye’nin şu sözünü hatırlatmakla yetinelim: “Tercümeye ihtiyacı olan için Kur’an ve Hadis tercümesi gereklidir.”

Aktardığımız bilgiler, bu konuda gereksiz tereddütlere yol olmadığını göstermektedir. Çünkü dünyada yaşayan birçok kavmin ve topluluğun Arapçayı öğrenmelerine pratikte imkân olmadığı gibi buna gerek de yoktur. Ancak Kur’an’ın ve Hadis kaynaklarının doğru yoldan öğrenilip okunması için, her topluluktan bazı insanların ilim tahsili elbette Farz-ı Kifayedir ve imkân nispetinde ileri derecede Arapçayı öğrenmek gerekir. Esasında yapılan hiç bir tercüme veya Meal, asla Kur’an’ın yerine geçemeyecektir ve bunu beklemek de cahilliktir. Gerçek bu olmakla birlikte, mealen dahi olsa Kur’an, mümkün mertebe bütün dünya dillerine çevrilmelidir. Hatta Muhammed b. Hasan el Hacevi, haklı olarak daha ileri gider ve bu konuda şöyle der: “Tercümeyi tefsir gibi kabul edip onu Kur’an’ın aynısı görmemek şartıyla, Araplardan başkasının anlayıp istifade edeceği şekilde tercüme etmek bir ihtiyacın gereğidir. Buna göre biz, tercümeyi bazı manaların tefsiri ve izah edilmesi sayıyoruz, aynısı değildir. Bunun ise caiz olduğundan ise kimse şüphe etmemelidir.”

Bugün Meal hazırlama çalışmaları hemen hemen dünyanın bütün dillerinde yapılagelmektedir. Kur’an, çeşitli dünya dillerine tercüme edildikçe Müslümanlaşma hareketleri de artmakta, sayısız ilim adamı, aydın ve geniş kitleler arasında İslamiyet rağbet görmektedir. Muhammed Hamidullah’ın verdiği bilgiye göre, Avrupa’da ilk Meal çalışmaları 1141’de başlamış ve Kur’an bu tarihlerde Latinceye çevrilmiştir. İtalyanca’ya 1513, Almanca’ya 1616, Fransızca’ya 1647 ve İngilizce’ye de 1648’de tercüme edilmiştir. Bugün için, yaklaşık olarak Almanca’da 47, İngilizce’de 51, Fransızca’da 31, Latince’de 36, Urduca’da 100’e yakın ve Farsça’da 100’ün üstünde Meal bilinmektedir. Türkçe’de 65 civarında Meal olduğu söylenebilir. Bu nispet zamanla artış göstermektedir.

Yukarıda konu ile ilgili görüşlerini aktardığımız İslam bilginleri, Kur’an-ı Kerim’in Arapça’dan bir başka dile aktarılması işine ancak “genel anlamda tercüme” denilebileceği görüşündedirler. Gerçek anlamda tercüme, bir sözün, bir başka dile kendi yerini tutacak şekilde ve sözle aktarılması demektir. Tercümede izlenen yol, ne olursa olsun, kelimenin bu gerçek anlamı esas alındığında, Kur’ân’ın bir başka dile tam, eksiksiz ve Arapça dille ifade edilen vahyi metnin tam karşılığı olarak aktarılabileceğini öne sürmek mümkün değildir. Çünkü kelime veya cümle (ayet) ne kadar usta ve uzmanlaşmış bilginler tarafından ve hatta ilk görünüşte bir başka dildeki tam ve tıpa tıp karşılığı bulunarak aktarıldığı iddia edilirse edilsin, gerçekte, bu, Kur’ân’ın bir kelime veya bir ayetinin beşer eliyle bir başka dilde dondurulması, anlamının o çeviri kalıbı içinde sınırlandırılması ve diğer muhtemel ve kapsamlı anlamlardan koparılması demek olacağından, bu Kur’an için söz konusu edilemeyecektir. Kur’an sıklıkla, defalarca, huzur ve huşuyla yetkin ve bilgin kişilerce her zaman yeniden okunmayı, derinliğine araştırılıp incelemeyi gerektiren ilahi bir metindir. Bundan dolayıdır ki, söz gelimi Türkçe’de güzel bir gelenek olarak “Kur’an-ı Kerîm’in Tercümesi” denmemiş, Onun kısa “tefsiri” anlamında “Meal” denmiştir. Esasında Kur’an’ın bütün zamanlar için ilahi sürekliliğine gölge düşürmemek için bu geleneğin korunması gerekir.

Bir başka açıdan Meal; son tahlilde bu tercümeyi yapanın Kur’an’dan kendi bilgisi, yeteneği kavrayış kabiliyeti ve anlama düzeyiyle sınırlı olmak üzere bir okuma, anlama ve yorumlama biçimidir. Buna ister tefsir veya başka bir şey densin, sonuç itibariyle meali hazırlayanın bir tür kişisel yorumları mahiyetindedir. Dolasıyla daha kapsamlı bir anlayışa sahip olmak için hem orijinal Söz’e, hem başka tefsir ve okuma biçimlerine müracaat etmek mutlaka gereklidir. Bu çerçeve göz önüne alındığında aşağıda sıralayacağımız üç temel noktayı her zaman akılda tutmak şarttır:

1) Meale bizzat Kur’an veya Allah’ın kelâmı gözüyle bakılamaz.

2) Meal ibadet dili olarak kullanılamaz.

3) Kur’an-ı Kerîm’in bir başka dildeki mealini esas alarak hukuki içtihat anlamında kesin ve nihai bir hüküm çıkarılamaz.

Bunların elbette birtakım haklı ve önemli nedenleri vardır. Öncelikle tercüme yapılacak dilde bir kelime veya ayete bulunabilecek en uygun ve isabetli karşılık bütün Kur’an için; hele bir anda muhtelif anlamlara gelebilen ve yerine göre tümünü kapsayabilen ayetler için tek ve kesin karşılık olarak kabul etmek oldukça sakıncalıdır. Kaldı ki, Kur’ân’ın genel ve ilahi anlatımı içinde çok sayıda siga, edat, zamir, tekid ve edebi sanat incelikleri hüküm çıkarmada önemli bir kıstastır ve bütün bu incelikleri başka bir dile olduğu gibi ve ilahi anlatımın bütünlüğünü koruyacak şekilde aktarmak imkânsızdır. Bundan başka tercüme işinde:

1) Bütün bu incelikleri karşılamaya, meal yazılan dil elverişli olmayabilir.

2) Tercüme yapan kişinin gücü buna yetmeyebilir,

3) İsteyerek olmasa da hataya düşebileceği elbette muhtemeldir,

4) Bazı oryantalistlerin veya Müslüman-âlim bilinen sapık kimselerin yaptığı gibi kasıtlı davranabilir.

5) Mütercimin yaptığı tercümede kendi kültürü, dünya görüşü din ve mezhep anlayışı ve en önemlisi çağının sınırlı bilgi birikimi etki edebilir.

İslâm ilim ve düşünce tarihi gözden geçirildiğinde, temelde Kur’ani olan çok sayıda kavramın (takva, akıl, zühd, fitne, tağut, müstekbir, amel, kavim, mal, sevgi, fiil, irade, cihat vb.) her dönemde ve hatta her ilim dalına göre farklı anlamlar ve muhtevalar kazandığı tespit edilebilir. Oysa Kur’ân’ın anlatımı ve kavram yapısı bütün zamanlar üstü ve evrenseldir. Meal hazırlayacak kişinin bütün bu etkilenmelerden uzak kalabileceği ve Kur’an’ın söz diziminde var olan sürekliliği koruyabileceği asla iddia edilemeyecektir.

Ancak yukarıda anlattıklarımızdan kolayca anlaşılabileceği gibi, meal hazırlama asla yararsız veya sakıncalı bir çaba da değildir. Yerine göre mealin önemli, hatta olmazsa olmaz fonksiyonları vardır.

a) İnsan meal ile İslâm’ın genel âlem tasavvurunu varlık ve dünya görüşünü, Tevhid inancının esaslarını anlar, zihnini ve inanç hayatını Kur’an’a göre sağlıklı bir düzene koyabilir,

b) İçtihadı gerektirmeyecek açık olan hükümleri, emirleri, yasakları, geçmiş toplumların başından geçenleri, evren, insan ve olaylar hakkında gerçek bilgileri öğrenir,

c) Tebliğini ve irşat faaliyetini Kur’ân’ın genel çerçevesi içinde yapar, kendini ilâhi iradeye teslim eder, sayısız hatadan korunabilir.

d) Arapça’yı öğrenmeye ve İslâmî ilimlere ihtiyaç ve iştiyak duyup kendisini yetiştirir.

İyi bir meali okuma, uzman bilgi seviyesinde hüküm çıkarmaya ve içtihat yapmaya elbette yetmez; ama İslâm’ı din olarak seçmeye, daha derin ve kapsayıcı bir zihin yapısına erişmeye, Tevhidi anlamaya ve bir beşer olarak Allah karşısında sorumluluk yüklenmeye rahatlıkla yeterlidir. Böyle bir kişi çok yönlü entelektüel bir birikime sahip olarak yeni düşünce ufukları geliştirir ve Müslümanların tarihsel yürüyüşlerine kendisi de ilavelerde bulunarak hizmet sunabilir. Ve zaten Cenabı Allah, Kitabını açık (mübîn) ve insanlara bir hidayet rehberi olarak göndermiştir.”[3]

“ Kur’an’ı Doğru Anlamanın Altyapısı ve Usulü” konusunda aşağıdaki tahlil ve tavsiyeler de oldukça önemlidir:

Kur’an-ı Kerim yüce Rabbimizden insanlık âlemine, gökten (yani melekût ikliminden) yeryüzüne indirilmiş bulunan; okunması ibadet, anlaşılması ve emirlerinin uygulanması farziyet kapsamında olan, son ilahi mesaj ve kutsal kitap demektir. Kur’an-ı Kerim’den önce inen kutsal kitapların bir kısmı ilga edilmiş, bir kısmı da Kur’an’ın bölümleri halinde yeniden te’yiden insanlığa vahy ile bildirilmiştir. Mükemmel olan, tam olan, eksiksiz olan Kur’an’ı Kerim’dir. Kur’an’dan önceki kutsal kitapların asılları, Kur’an’ın bir kısım hükümlerini ihtiva ederken ve sınırlı bir dönemde ve sınırlı bir bölgede, muayyen toplumların ihtiyaçlarını giderirken; ilahi kader insanlığı Hz. Muhammed’in (SAV) görevlendirileceği ve Kur’an’ın indirileceği evrensel bir döneme hazırlamış gibidir. Kur’an’dan önceki kitaplarda helal alanlar kısıtlı, hükümler ağır iken Kur’an ile bu hükümler hafifletilmiş, helâl alanlar genişletilmiş, toplum düzenini sağlayan hükümler esnekleştirilmiş ve evrenselleştirilmiştir. Genel hükümler belirlenmiş, özel ayrıntılı hükümlerin konulduğu alanlar gösterilmiştir. Allah Teala sayısız peygamber ve farklı şeriatlarla insanlığın, belli alanların dışında genel esaslara göre kendi çağının, şartlarının ve ihtiyaçlarının kurallarını geliştirecek ve kendi kendilerini yönetecek olgunluğunu sağladığı için, Hz. Muhammed (SAV) ve ona indirilen Kur’an ile vahyi ve peygamberliği sona erdirmiştir.

İnanan insan; kendisini geliştirmek, Allah katındaki derecesini ve değerini yüceltmek, ilahi rahmete ve inayete mazhariyet kesbetmek için Hz. Muhammed’i (SAV), sünnetini ve Kur’an’ı Kerim’i anlamak mecburiyetindedir. Kur’an’ı Kerim, yakın derecesinde kâmil imana sahip samimiyetli ve ehliyetli kimselere manalarını açan bir kitaptır. Hıristiyan-Haçlı yaklaşımıyla İsra suresinin sonuna kadar Kur’an’ı İngilizceye tercüme eden M. Marmaduke Picktall, Müslüman olunca, “Kur’an müsteşrik kafasıyla anlaşılmaz” diyerek yaptığı çalışmayı yırtıp atmış, Müslüman aklı ve inancıyla Kur’an’ı yeniden tercüme etmiştir.

Kur’an üzerinde çalışan bir zatta birinci derecede aranacak olan; hem kaynak metnin (Kur’an’ı Kerim’in) dilini, (Arapçayı), hem de hedef metnin (Türkçe) dilini iyi bilmesidir. Kur’an üzerinde çalışan ciddi bir matematik ve mantık bilgisine ve bu bilgilerle donatılmış bir beyne ve kalbe sahip olarak, tarihî, sosyolojik ve felsefî tahliller yapabilmeli, tabii ilimleri zorlanmadan anlayabilmelidir. Kur’an’ın doğru anlaşılmasında en önemli alt yapılardan birisi de kesinlikle sünnettir. Sünnet iyi bilinmeden Kur’an’ı doğru anlamak mümkün değildir. Nüzul sebepleri, fakih sahabilerin görüşleri de sünnet bilgisi kadar önemlidir.

Bugünkü teknik veriler, ilim adamının önüne sayısız imkânlar sermekle birlikte, Kur’an üzerinde çalışan için henüz; mana ve maksada vakıf bir hafızlığın yerini tutacak bir imkan geliştirilmemiştir. Yürürken, araba kullanırken, otobüste giderken, yatakta yatarken, gözleri yumup dinlenirken bir âyet üzerinde düşünürken kendiliğinden oluşan çağrışımlar konusunda yeterli derecede hafızlığın sağladığı imkânları sunacak bir teknik henüz icat edilmemiştir. Kur’an üzerinde çalışan, Kur’an-ı Kerim’in nâzil olduğu dönemin veya o dönemin birikimlerinin yazıya geçirildiği dönemin diline, kültürüne ve tarihine vâkıf olmalı, hatta cahiliye döneminin dili, kültürü, edebiyatı hakkında genel bilgileri bulunmalı; yetmez günümüzün sorunlarını, ihtiyaçlarını ve çağdaş cahiliyenin hayata bakış açısını da çok iyi bilmelidir. Kur’an üzerinde çalışma yapılırken altyapı teşkiline esas olmak üzere en az 10 (on) kadar özgün tefsirin başından sonuna okunması gereklidir. Birkaç Türkçe tefsirin yanında özellikle Arapça yazılanları da tercih etmelidir. Kur’an üzerinde çalışma yapan, hadis lügatlarına sıkça müracaat etmeli, en az üç ayrı hadis şerhini gözden geçirmelidir. Tefsirler ve hadis şerhlerindeki harcıâlem bilgilerin dışındaki dil ve kültür temeline dayalı orijinal bilgiler büyük bir Kur’an’ı Kerim üzerine işlenmelidir. Ayrıca en az iki ayrı ansiklopedik lügatta Kur’an kelimeleri taranmalı, genel kültür bilgilerinin dışındaki lügat bilgileri de büyük boy Kur’an sahifelerine not edilmelidir. Sadece Kur’an’a has lügatlar başucu kitabı olarak değerlendirilmeli, bunlar da tefsirler ve diğer lügatlarla kontrol edilerek yeni ve yeterli manalar verilmelidir.[4]

Çağdaş denilen eğitim sistemiyle insanlık uçuruma sürüklenmektedir. Türkiye ise bu gidişatta başı çekmektedir.  

Eğitimin iki gayesi vardır: Biri; insanları doğru bilgilere kavuşturma. İkincisi ise; günlük işlerini yaparken kendisine ve topluluğa yararlı işler yapma, zamanı verimli bir şekilde değerlendirme imkânı sağlamadır.

Bugün, eğitimde maalesef doğru bilgilendirme yapılamamaktadır.

Çünkü ders kitaplarındaki bilgilerin çoğu eski yanlış varsayımlara dayanan felsefeler üzerinde kurgulanmıştır. Bugün o varsayımların yanlışlığı müspet ilimle ortaya çıkarılmıştır. Oysa mevcut ders kitapları hâlâ Darwinizm gibi o varsayımlar üzerinden okutulmaktadır, yeni ve ilmi bir milli felsefe oluşturulamamıştır. Bunun bir numaralı sorumlusu sömürü sermayesine dayalı Siyonist odaklardır. Yanlış varsayımlar üzerinde oturarak dünyayı sömürmekte olan sermaye bu durumunu sürdürmek amacındadır. Çelişkili ilimler okut(tur)ulmaktadır. Ayrıca zulüm hâkimiyetini sürdürmek için de halka doğru ve yararlı ilimleri değil, hayali varsayımları ezberletip beyinleri uyuşturmaktadır.

Dünyayı uçuruma götürmekte olan yanlışlığı ilmen sabit olduğu halde, hâlâ o mantık içinde ilimleri geliştirmemekte devam edilen konulardan dört tanesini sizlerle paylaşalım:

1- Bugünkü Batı’nın dayandığı felsefeye göre; “kâinatın başlangıcı ve sonu yoktur, kendiliğinden oluşmuştur” varsayımıdır.

Bu varsayım bugün bütünüyle çürütülmüş bulunmaktadır. Çünkü kâinatın başlangıcı vardır. Kâinat bundan 13,7 milyar yıl önce yaratılmıştır. Bunu kâinatın ışık hızına yakın hızla büyümekte olmasından biliyoruz. Gelen ışıklarla yaratılıştan bugüne kadar geçen olayları tespit edebiliyoruz. Ayrıca kâinatın bir sonu vardır. Çünkü entropi büyümekte, faydalı enerji tükenmektedir. Bu enerjinin tükenmesi sonucu kâinat küçülmeğe başlayacak ve günü geldiğinde kâinatta hayat olmayacaktır. O halde yeni dersler kâinatın başlangıcı ve sonu olduğunun bilinmesine dayanmalıdır. İşte Kur’an’ı Kerim de bu gerçeği haykırmaktadır.

2- Eski bozuk felsefede; zaman ve mekân değişmez, azalmaz ve çoğalmaz, hızlanmaz ve yavaşlamaz, aksine madde ve enerji değişir, sanılmaktadır.

Oysa bugün müspet ilimlerle sabit olmuştur ki kâinat 13,7 milyar yıl önce yaratılmıştır. O zaman ne kadar parçacık var idiyse bugün de o kadar parçacık vardır ve o gün ne kadar enerji var idiyse o kadar enerji vardır. Madde ve enerji sakımı kanunları vardır. Buna karşılık mekân büyümekte, zaman uzayıp kısalmaktadır. Demek ki insanlığın bu varsayım üzerinde kuracağı felsefeye göre ilimlerini düzeltmesi lazımdır. Yani Kur’an’a dönüş kaçınılmazdır.

3- Eski Batıl felsefede kâinatın birbirinden ayrı uyumsuz kanunları vardır. Bu kanunların çatışması sonucu yeryüzünde denge oluşmaktadır. Dolayısıyla değişik istikamette çeken kuvvetler birbirini dengede tutmaktadır.

Oysa bugünkü ilimler ispat etmiştir ki kâinat büyük bir düzen ve denge içinde tek oluşum halindedir. Kendi içinde yarış vardır, ayıklama vardır ama asla düzensizlik ve başıbozukluk yoktur. Kâinatta abes bir şey yoktur. Kâinatta yanlış bir şey yoktur. Yeni ilimleri buna göre ele almamız, bu istikamette okumamız ve okutmamız şarttır. Kur’an’ı okuyup anlamadan da bu imkânsızdır.

4- Eskiden makrodaki dengenin mikroda da sağlandığı zannedilmişti. Newton kanunlarının her yerde geçerli olduğu sanılmıştı.

Bugün kesin olarak bilmekteyiz ki, makrodaki kanunlar mikroda geçerli değildir. Moleküller çok iken gaz kanunu geçerlidir. Ama moleküller azaldığı zaman artık gaz kanunu geçerli değildir. Hacim * basınç sabit değildir. Her tarafta basınç eşit ve değişmez değildir. Bundan dolayıdır ki eski ilimlerde sosyal olaylar ayrı, tabii oluşumlar ayrı hesaba katılmıştı. Oysa fark sosyal veya tabii olaylarda değil, makro ve mikro olaylarda böyledir. İhtimaliyat hesapları ile bunlar çok kolay anlaşılmaktadır. Yani yeni ilimler sosyal ve fen ilimleri olarak değil de, belki makro ve mikro ilimler olarak ayrılmalıdır. Eğitimin içeriğinde büyük bir inkılâbın gerçekleşmesi gerektiği gibi, eğitimin sisteminde de değişiklik kaçınılmazdır.[5] Bu gerçeği bilen ve geleceği gören Atatürk’ün Kur’an’ı Kerim’in Türkçe meal ve tefsirini yaptırması tarihi bir adımdır, ancak Atatürk’ten sonra uydurulan masonik Kemalizm anlayışıyla bu ilmi yaklaşım rafa kaldırılmıştır.

[1] İbrahim Suresi: 4

[2] Yunus Suresi: 18

[3] Kur’an’ı Kerim ve Türkçe Anlamı – Ali Bulaç – Giriş bölümünden

[4] Bak: Kur’an’ın Anlaşılmasına Doğru. Tefsiri Meal Muhterem Ahmet Tekin. Kelam y.y.

[5] Süleyman Karagülle – Kur’an ve İlim Semineri -785

https://www.millicozum.com/mc/subat-2015/ayet-ve-hadisleri-yorumlama-ve-meal-yazma-cabamiz-ve-amacimiz