TABUT YOLCULUĞU
Tez geçti
bahar yaz, güz mevsimidir
Bel
bükülmüş, yüzler solgun gidiyor!
Ömür
hikâyenin bu son demidir
Hayattan
usanmış, yorgun gidiyor!
Kimi
vuslat bulmuş, kimi hasrette
Kimi
şaşkınlıktan daim hayrette
Sadıklar
vahdeti bulmuş kesrette
Gönül
var, Dostuna vurgun gidiyor!
Hayal ve
hakikat, iç içe burda
Bugün
taptazeler, yarın ki hurda
Bin türlü
meşgale biter çukurda
Coşkun
sular şimdi, durgun gidiyor!
Kimi tevbe
edip insafa gelmiş
Kimisi
çok şükür ihlasa ermiş
Kimi
sermayeyi iflasa vermiş
Kimisi
boş geldi, dolgun gidiyor!
İmansız,
insafsız kim, neye yarar?
Şefkatsiz,
gayretsiz kin, neye yarar?
Düzensiz,
devletsiz, din neye yarar?
Hain
cehenneme sürgün gidiyor?
Kardeşim
çiğ kalan kokar sonunda
Pişmeyenler
pişman çıkar sonunda
Herkes bu
dünyadan bıkar sonunda
Bütün
yollar kabre uygun gidiyor!..
Kulluk
ettin nefse ve de tağuta
Bak
sonunda girdin, tahta tabuta
Ya Asri
mezara, ya da Harputa
Ahbap
akrabaya kırgın gidiyor!…