ÖNCE AHLÂK VE MANEVİYAT
Edepsiz
erdemsiz, ayarsız insan
Gezer mi
başıboş, mümin asalak
Hayâsız
hayırsız, duyarsız insan
Riyakâr
münafık, sözleri muğlak
İslamın
esası, dürüstlük ahlâk
Gurur
kibir haset, huyun fesatçı
Dosta
ayak takar, hain fırsatçı
Tesbihle
dolaşır, gizli pusatçı
Elinden
usanmış, komşular ve halk
Saygı
duyulur mu, yok ise ahlâk
Kimseyi
beğenmez, sanki kusursuz
Çevresi
rahatsız, kendi huzursuz
Kötü
huylarıyla, bitik onursuz
Sûreti
insan ya, sîreti malak
Ne üstün
meziyet, her güzel ahlâk
İftira
hakaret, kin ve küskünlük
Şeytan
huylarıdır, bıkkın üzgünlük
İnsana
yakışan, şeref düzgünlük
Somurtup
dolaşır, sanki bir hortlak
Yüzde gül
açtırır, hep güzel ahlâk
Yalanla
yalama, kazancı haram
Kaba katı
huysuz, günaha hayran
Laf taşır
sataşır, şeytanca seyran
Çok zeki
geçinir, kafadan çatlak
İnsanın
şerefi, takva ve ahlâk
Hatır
gönül sayman, kalmamış saygın
Sonun
düşünmezsin, hiç yok mu kaygın
Nasihat
edilse, bakarsın baygın
Boş kulak
dinlersin, gezersin aylak
İnsanlıktan
çıkar, bozuksa ahlâk
Saygıdır
insana, şeref şan katan
Hayâ
imandandır, fücur şeytandan
Utanmaz
arlanmaz, rezil şarlatan
Bak
ensende patlar, İlahi şaplak
Kimseler
acımaz, yok ise ahlâk
Tatlı
dilli güler, yüzlü insanlar
İltifat
görürler, türlü ihsanlar
Güz kışa
dönüşür, bahar Nisanlar
İrfan
meclisine, dalsa bir çaylak
Haddini
bilmemek, ne çirkin ahlâk
Meyveli
ağaçlar, gibi eğilsen
Aklın
ahlâkınla, sevsen sevilsen
Aranıp
sorulan, biri değilsen
Edebiyat
yapıp, çatlatsan gırtlak
Seni
rezil eder, bu kötü ahlâk
Cahil
gafil üste, kıratsız adam
Bencil
bâhil bir de, sıratsız adam
Uyumsuz
huzursuz, suratsız adam
İşi
malayâni, sözleri laklak
Ne
kıymeti vardır, düşükse ahlâk
Özü bozuk
hain, gözü şehvetli
Sözü
yalan dolan, zehir şerbetli
Her közü
söndürür, huyu şefkatli
Diken
huylu değil, olmalı leylak
İnsanın
ziyneti, hep güzel ahlâk