HEP SEN EYLERSİN (ŞİİR)
“Kün” emrinle yüzbin, evren yaratıp
Ya Rab bir noktayı, engin eylersin!..
Hayır diler isen, Hakkı aratıp
Ne gizli sırlardan, sezgin eylersin!
Eşidin şerikin, nazirin olmaz
Rakibin nakibin, vezirin olmaz
Elbet münezzehsin, benzerin olmaz
Haşa ki birini, dengin eylersin!
Bir zaman dolaştım, şaşkın perişan
Sonunda pirlerden, aldım bir nişan
Mürşit oldu Kur’an, ki azimüşşan
Hidayet buyurup, ergin eylersin!
Hakta sabit sağlam, ve daim tuttun
Zulümden koruyup, şirkten korkuttun
Kur’anı hikmetle, şevkle okuttun
Bu cahil kulunu, bilgin eylersin!
Münafıkı bana, himmet ettirme
Zalime haine, hizmet ettirme
Zatından gayrıya, minnet ettirme
Nice bin fakiri, zengin eylersin!.
Hasretinle gönlüm, gözler visali
Hikmetinle kalbim, olmuş Gazali
Bu garip kulunu, Kıtmir misali
Cesaretlendirip, girgin eylersin!
Teslim ve tevekkül, ehli sakindir
Onların imanı, hakkel yakindir
Münafıkın kalbi, hıyanet kindir
Fasıkları böyle, gergin eylersin!
Dinim davam için, öfkem gazabım
Ümmetin halidir, derdim azabım
Kur’an düzenidir, heves hesabım
Batıl sistemlerden, bezgin eylersin!
Takdirin mükemmel, taksimin adil
Haksızlık yanlışlık, görüyor cahil
Sebebi müsebbip, sanıyor gafil
Tam iman ehlini, dingin eylersin!
Dilediğin makbül, mebrur kılansın
Rasülün yoluna, mecbur kılansın
Ahmet Hoca diye, meşhur kılansın
Bunca günahımdan, ezgin eylersin!