NEFSİME SÖYLERİM, DOSTUM SEN ANLA!
Dünya bir imtihan, fani meskeni
Hazır cennet sanıp, kaydın mı gönül…
Özünden yüzünden, nifak maskeni
Mümince mertlikle, soydun mu gönül
Kim hayra ulaşmış, nefs-ü hevadan
Afiyet bulaman, kaçsan devadan
Hakka varılır mı, kuru sevdadan
Davadan usanıp, caydın mı gönül
Vesvese ve şüphe, beyinde bir ur
Kalpler zikrullahla, mutmain olur
Herkes aradığın, ne ise bulur
Dünya hevesiyle, doydun mu gönül
Bâtıl fetva verir, çağın Belamı
Bak Milli Çözümden, keser selamı
Kuran Meal Kerim, Hakkın kelâmı
Hiç can kulağınla, duydun mu gönül
Cenneti bırakıp, Arza kanarsın
Rahmanı konuşup, Şeytan anarsın
Hakkla irtibatın, kopar yanarsın
Bilerek Bâtıla, uydunmu gönül
İslam baştan sona, Hakktır hayırdır
Şeriatsiz bir Din, otlak çayırdır
Cihat sabır ister, zordur bayırdır
Her hükmü yerine, koydun mu gönül
AKP tuzaktır, faiz ve fuhuş
Nefs dağı aşılmaz, tembel ve uyuz
Ne Cehnem lüzumsuz, ne Cennet ucuz
İğne ile tünel, oydun mu gönül
Ahmet hakkı söyler, halka dokunur
İnşallah göklerde, meal okunur
Mahşerde mizana, elbet o konur
NEFSİME SÖYLERİM, DOSTUM SEN ANLA! (ŞİİR)
Dost için ne yaptın, saydın mı gönül