Anasayfa » KAHRAMAN SANILAN KARAVANAYA (ŞİİR)

KAHRAMAN SANILAN KARAVANAYA (ŞİİR)

Yazar: yonetici
0 Yorum 137 Görüntüleyen

KAHRAMAN SANILAN KARAVANAYA

      

Hak davadan koptun, köksüz ağaçsın

Kurumuş feyz1 çeşmen, arkın2 kalmamış…

Çorak arazide, nasıl bağ açsın

Çökmüş değirmenin, çarkın kalmamış…

      

AB kapısında, yüz suyu döktün

ABD’ye karşı, daim diz çöktün

Bu tavırla iman, temelin söktün

Haçlı Siyonist’ten, farkın kalmamış…

      

Belli oldu Hak’tan, cayarın artık

Dikiş tutmaz gayrı, ayarın artık

Uçuruma doğru, kayarın artık

Pazarın piyasan, parkın kalmamış…

      

Hidayet kararsa, vicdan çürürmüş

Beynini kalbini, dünya bürürmüş

Bir zaman marşlarla, Hak’ta yürürmüş

Şimdi dava ezgin, şarkın kalmamış…

      

Dünyan mamur ettin, ahiret harap

Hidayet karardı, ne bela Ya Rab

Washington minberin, Kopenhag mihrap

Şaştı kıblen; garbın, şarkın kalmamış…

      

Binmişsin rüyada, hayal atına

Güvenme dünyanın, saltanatına

Sanki tapınırsın, yat ve katına

Bir bakarsın evin, barkın kalmamış…

      

Dünya için bütün, dertler tasalar

Hepsi emanettir, makam masalar

Haram haksız kazanç, dolu kasalar

Geç anlarsın dolar, markın kalmamış…

    

Belge bilgin sahte, atarsın hava

Makam mala kondun, ucuz bedava

Ne ülke derdin var, ne de Hak dava

Toprak kabul etmez, gark’ın3 kalmamış…

    

 

1- Feyz: İlham kaynağı.

2- Ark: Su yolu.

3- Gark: Suda boğulmak – Yani cenazeni deniz de kabul etmez.

https://www.millicozum.com/mc/ozel-yazilar/kahraman-sanilan-karavanayasiir-3/

BENZER İÇERİKLER

Size daha iyi hizmet sunabilmek için çerezleri kullanıyoruz. KABUL ET Detaylı Bilgi