İman lafta kaldı, yozlaştı ahlak
Meal değil masal, okunur Hocam!
Haktan saptırıldı, azıttı bu halk
Her biri bin günah, kokuyor Hocam!
Ayarı bozuğu, Siyon ayartıp
Gömleğin çıkarıp, haktan kaytarıp
Sırtına alırsın, selden kurtarıp
Sonra yılan gibi, sokuyor Hocam!
Gayretsiz aşamaz, nefis dağını
Eritmez cihatla, göbek yağını
Şeytan tezgâhında, tuzak ağını
Hainler kahpece, dokuyor Hocam!
Muhtaç eylediler, yüz gram ete
Ülkem sürüklenir, bir kıyamete
Bunlar akrep gibi, her hıyanete
Rahatlıkla batıp, çıkıyor Hocam!
Eve su sızmazsa, rutubet olmaz
Kiralık kukladan, hükümet olmaz
Zulüm karşısında, sükûnet olmaz
Dilsiz şeytan durup, bakıyor Hocam!
Sabataist soysuz, Dinim sorgular
Sütü bozuk kalkmış, sizi yargılar
Ganimet kuzgunu, karakargalar
Kendin bülbül sanıp, şakıyor Hocam!
Vaazda ağlar, ayet; hadis dem vurur
Münafık ılımlı, bir din uydurur
Gerçeği konuşmaz, ağza gem vurur
Tanrısı Amerka, korkuyor Hocam!
Lütfet mazlumların, bu gözyaşına
Nur yağsın ülkemin; dağı taşına
Yoksa bak cahiller, gafil başına
Taç diye tezeği, takıyor Hocam!
Taha Akyol övgü, dizer Numan'a*
Mason sahip çıkar, çağdaş Haman'a
Rahmet yağmaz, bakma; kömür duman'a
Bu hıyanet kalbim, yakıyor Hocam!
* Bak: Erbakan’ın Vesayetine Son. – Taha Akyol/Milliyet/30 Haziran 2010