HAİNLERİN
TİYNETİ!
Dostlarımdan koru, Sen beni ya Rabb
Ben düşmanlarımdan, kendim korurum!..
Demiş bir filozof, düşünce harap
Oysa her şey Haktan, boştur kuruntum
Kahbe karakterli, hain fırsatçı
Arkadan hançerler, pinti fesatçı
Hep haset ekiyor, nefret hasatçı
Önce korkup sandı, çeker vururum
Kalleşlik fıtratı, insi İblistir
Sinsilik silahı, cinsi Tiflistir
Mümin rolü yapar, manen müflistir
Bile bile çiğner, şeref onurum
Araştır anlarsın, mayası bozuk
Süt sümük karışık, hayâsı bozuk
Foyası sırıtır, boyası bozuk
Bunlar imtihanım, bitmez sorunum
Hıyaneti siyaset, sanır bu nursuz
Çok zeki geçinir, huysuz huzursuz
Güçlü gördüğüne, tapar onursuz
Hep zoruna gider, mertçe durumum
Rakip gördüğüne, iftira atar
Kırk yıllık dostunu, bir anda satar
Huzuru kaçırır, ortalık katar
Ayaklar altına, alır gururum
Vefasız acımaz, çelme takarmış
Bir pire uğruna, yorgan yakarmış
Süfyani sıfatla, hain bakarmış
Melânetleriyle, kaçar huzurum
Türlü hıyaneti, mübah görüyor
Dostlarına tuzak, günah örüyor
Bulmuş üç beş manyak, ferah ürüyor
Aklınca enayi, yerne konurum…
Hasetçi yaktığı, ateşte yanar
O Rabbini değil, nefsini anar
Kara sinek gibi, pisliğe konar
Akgülden hoşlanmaz, budur kusurum
Hain; antrenörüm, hızım olmuştur
Acılar pişirdi, hazzım olmuştur
Kaderin gereği; lazım olmuştur
Geç farkına vardım, budur yorumum