BEN ABDİNİM, SEN
RABBİMSİN!
Yaradana,
yalvarırım
Ben
abdinim, Sen Rabbimsin
Sonunda
Sana varırım
Çün
yegâne, Sahibimsin
Ben
kulunum, Sen Rabbimsin
Verdin
nimet fazileti
Marifeti,
meziyeti
Hak
etmişken, eziyeti
Bağışlayan,
Rahimimsin
Ben
abdinim, Sen Rabbimsin
Ne kadar
nankörmüş insan
Bunca
gaflet, bunca nisyan1
Hayat
boyu, günah isyan
Hep
affeden, Kerimimsin
Ben
kulunum, Sen Rabbimsin
Zikrü
fikrin, cinan2 imiş
Senden
ayrı, hicran3 imiş
Can
içinde, Canan imiş
Şah damardan,
Karibimsin4
Ben
abdinim, Sen Rabbimsin
Kendimden
Sana kaçarım
Kalbimi
Dosta açarım
Sensiz
aciz ve, naçarım5
Her
derdime, tabibimsin
Ben
kulunum, Sen Rabbimsin
Varlık
Senin, gayrı gölge
Her
mahlûkun, ayrı belge
Âlem
dünya, ülke bölge
El-hak
Rabbil, Âleminsin
Ben
abdinim, Sen Rabbimsin
Hayran
olup, beğendiğim
Hükmüne
boyun eğdiğim
Hamd
ettiğim, en sevdiğim
Şükür
gerçek, Habibimsin6
Ben
kulunum, Sen Rabbimsin
Kuran
Cennete çağrıdır
Fasık
hizmete ağırdır
Kulağın
hayra sağırdır
Kâfir
Şeytan, rakibimsin
Eya
Rahman, Sen Rabbimsin
Tüm
işinde, Adil Hekim7
Halktan
Hakka, cezbe çekim
Bil
gaflete, düşse her kim
Şeytan
der ki: Naibimsin
8
Medet Ya
Rabb, Sahibimsin
1-
Nisyan: Unutmak, gaflet.
2-
Cinan: Cennetler,
huzur diyarı.
3-
Hicran: Ayrılık acısı.
4-
Karib: En
yakın. Biz ona şah
damarından daha yakınız (Kaf: 16. ayet sonu)
5-
Naçar: Çaresiz,
zavallı.
6-
Habib: Sevgili.
7-
Hekim: Her
işini hikmetle gören Allah (C.C).
8-
Naib: Vekil,
temsilci.