YORULMAYAN YOĞRULMAZ! (ŞİİR)

YORULMAYAN YOĞRULMAZ!

Adım adım
çıkılır, zafer köşküne

General
olunmaz, er olmadıkça!

İki kalp
sığışmaz, mü’min göğsüne

Tevhide
varılmaz, bir olmadıkça!

Ferhat
olmayınca, dağlar sökülmez

Tek
Hak’ka açılan, bilek bükülmez

İlmü
irfan yoksa, hikmet dökülmez

O dil
hakikati, der olmadıkça!

Eşip
derinleşen, bulur suyunu

Usanma
daim kaz, hizmet kuyunu

Kemalât
istersen, düzelt huyunu

Taş
kıymetlenmez, mer-mer olmadıkça!

Sırra
erişilmez, bir kuru sözle

Sen
rızasın ara, vuslatı özle

Takdir
edilende, hikmeti gözle

Hayr
açığa çıkmaz, şer olmadıkça!

Ey gözü
doymayan, sözüm sanadır

Mü’mine
yakışan, hamdü senadır

Faniye
bağlanan, sonu fenadır

Dünya
boşyan Eba, Zer olmadıkça!

Dağ başı
alçaksa, duman bürümez

Davası
bâtılsa, Dosta yürümez

Ahlakı
yozlaşıp, iman çürümez

Nema diye
faiz, yer olmadıkça!

Yürüyen
cenaze, uyusan gafil

Yakında
Surunu, çalar İsrafil

Şeytanı
tanırım, sanıyor safdil

Gözünde
feraset, fer¹ olmadıkça!

Avrupa
Birliği, ahlak kirliği

Bozar
Milli bünye, kalmaz dirliği

Tarikatı
taklit, sahte Pirliği

İlk feda
kıldığı, ser² olmadıkça!

“Şeriat gercilik, Batı
medeni”

Zanneden
gafilin, bozuk madeni

İçki
fışkı bozar, aklın mideni

Kişi
insan yüzlü, ker³ olmadıkça!

Sabret
imtihandır, takdir Hüda’nın

Tesiri
yok halkın, Tağut Buda’nın

Kur’an’ın
çağrısı, kutlu nidanın:

“Hep yeniden başla, her
olmadıkça!”

Niyet has
değilse, boşa zahmetin

Taşa
faydası yok, yağan rahmetin

Bunca
günah pasını, yumaz Ahmet’in

Kova kova
akan, ter olmadıkça!

Lügatçe:

1-
Fer: Görme netliği, bakış keskinliği,

2- Ser: Baş,

3- Ker: Kürtçe, Eşek.