Anasayfa » YETİŞ EFENDİM! (şiir)

YETİŞ EFENDİM! (şiir)

Yazar: yonetici
0 Yorum 83 Görüntüleyen
 
 

YETİŞ EFENDİM!

      

Manadan
habersiz, gaflete daldım

Huzuru
maddede, sandım Efendim…

Sonunda
gönlümü, sevdana saldım

Yetiş
hasretinle, yandım Efendim…

      

Kulağımı
verdim, hayat suruna
1

İnayetle
erdim, vuslat Tur’una
2

En yüksek
tecelli, hilkat nuruna

Sonunda
kavuşup, kandım Efendim…

      

Mehdi-i
Muntazır, Ey Necm’üs-sakıp
3

Nebiyy
ahir zaman, Yaver’i Rakıp
4

Tenezzül
buyurup, gönlüme akıp

Sayende
dirilen, candım Efendim…

    

Nasipsiz
nankörler, hıyanet etti

Sadıklar
hürmetle, ziyaret etti

Her zor
zamanımda, siyanet
5 etti

Mübarek
ismini, andım Efendim…

      

O kimse
ki Rabbı, hayrı dilemez

Kalbindeki
kiri, pası silemez

Seni
tanımayan, Hakkı bilemez

Şükür ki
zatını, tandım Efendim…

      

Sadakat
lüzumlu, sağlam irade

Hizmet
ibadette, kaldım piyade

Bağışla
kusurum, suçum ziyade

Şuursuz
yol geçen, handım Efendim.

      

Ey
Matlup, ey Maksut; en yüce Mahbup

Sen
mahpus eyleme, Günaha mahsup
6

Silip
temizle ki, olmayam mahcup

Kirli
bütün ömür, bandım
7 Efendim…

    

1- Sur: Kalk
borusu, kutsal çağrı

2- Tur: Dağ
(Tur-i Sina: Hz. Musa’nın vahiy aldığı Sina Dağı)

3- Necm’üs-sakıp: Karanlığı
delen yıldız.

4- Yaver-i Rakıp: Her
şeyi murakebe-kontrol eden Allah’ın halifesi

5- Siyanet: Koruma,
kollama

6- Bizi
günahlarımıza karşılık cehennem hapishanesine atma.

7- Ömür bandı. Meleklerce
filme alınan hayat kaydımız.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KAYNAK:

http://www.millicozum.com/mc/subat-2018/yetis-efendim

BENZER İÇERİKLER

Size daha iyi hizmet sunabilmek için çerezleri kullanıyoruz. KABUL ET Detaylı Bilgi