SEVDANLA SARMALA BENİ
Kalayım hep nazarında
Sevdanla hırpala beni!
Yusufun kul pazarında
Satarlar bir pula beni!
Sanırdım ki çok ıraktın
Aklımda tatlı meraktın
Aşkınla hasret bıraktın
Gölgelik gür dala beni!
Tecellinle yeryüzüne
Bir renk verdin yaz güzüne
Ey dost, hüzünden hüzüne
Kılarsın müptela beni!
Şanu şöhret, boncuk mercan
Unutturur emrü rican
Eş dost, mal mülk, evladü can
Sokarlar vebala beni![1]
Vuslatın canım duası
Huzurun cennet mevası[2]
Kalbim ızdırab yuvası
Eyledin Kerbela beni!
Ayrılığa yok mecali[3]
Ruhum özlüyor visali[4]
Peşimde avcı misali
Buluyor her bela beni!
Şeytan şehvetle Âdemi
Nefs yırttı hayâ perdemi
Sinekler konsun diye mi
Batırırsın bala beni!
Min şerril vesvasıl hannas[5]
Sana sığındım, sübhan-has[6]
Rabbeke ehate binnas[7]
Sırrıyla sarmala beni!
[1] Vebal: Günah, kötülük
[2] Meva: kutsal yurt, vatan, makam
[3] Mecal: Dayanma gücü, tahammül
[4] Visal: Kavuşma, buluşma, ulaşma
[5] Sinsice vesvese veren şeytanın şerrinden (Nas: 4)
[6] Sübhan-has: sadece ve özellikle, her türlü kusurdan ve yanlışlıktan münezzeh olan Allah C.C.
[7] Rabbin insanları çepeçevre kuşatmıştır (İsra: 60)
http://www.millicozum.com/mc/kasim-2013/sevdanla-sarmala-beni