ERBAKAN'A ATFEN YAZILAN ŞİİRLER

                                              Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

 

 

Ey Hocam hayatın, tadı
yok Sensiz

Tadı yok sevdanın, adı
yok Sensiz

Elbette baharı, özleriz
amma

Rüzgarlar esse de, badı¹ yok Sensiz!

 

Güller yine açar,
kokmuyor artık

Bülbül yine uçar,
şakmıyor artık

Sular yine coşar,
akmıyor artık

Hatıralar dondu, yadı² yok Sensiz!

 

Candan usandırdı, beni
bezgiler

Dile sığmaz kalbe, gelen
sezgiler

Yarime yakılsın, bütün
ezgiler

Gönlümüz buruktur, şadı³ yok Sensiz!

 

Keramet gözlerin,
gönlüme radar

Bu hasret biter mi,
vuslata kadar

Aşık odur kendin,
dostuna adar

Ya Rabbel Alemin, Hadi
yok Sensiz!

 

Nuruna vuruldum, Sana
aşığım

Çileyle yoğruldum, çün
alışığım

Ey gönül huzurum, ey gün
ışığım

Kerem kıl Ahmed’e, radı⁴ yok Sensiz!

 
                                                      Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

 

^[1]  Bad: Tatlı ve ferahlatıcı
esinti (Bad-ı Seba=Seher yeli)

^[2] Yad: Hatır, gönül

^[3] Şad: Şen, sevinçli

^[4]  Rad: Cömert kişi, kerem
ve fazilet sahibi

  

                                                      Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

ERBAKAN’A SESLENİŞ

 

 

Affet bizi be Hocam, bilmedik kıymetini

Yüzümüz karasından, kim bizi aklayacak!

Pişmanız perişanız, bekleriz himmetini

Bu nefse kölelikten, ruhumuz paklayacak!

 

 

Adil düzen yerine, adi sisteme kaldık

ABD AB diye, Haçlı hileye kandık

İşbirlikçi gafili, Senin takipçin sandık

“Alttan toprak kayıyor”, kim bizi saklayacak!

 

 

Bak yolundan cayanlar, işi gücü istismar

Dava yerini aldı, “demokrasi istikrar(!)”

Bilmem kabul olur mu, gayrı tövbe istiğfar

Bir inkılap gerekir, beynimiz şoklayacak!

 

 

Özelleşme özerklik, devlet laçkalaşıyor

Moda oldu mozaik, millet başkalaşıyor

Ülkem parçalanırken, asker şakalaşıyor

Vatan hainlerini, şehitler haklayacak!

 

 

Bayrak indirilirken; “anarşistler çocukmuş!”

Vatan parçalanırken; “boşver, çakıl boncukmuş!” 

Elbet bu kahpeliğe, göz yumanlar kancıkmış.

Diriliş devranıyla, herkes akıllanacak!

 

 

İslam ki mayamızdı, şirkle uzlaştırdılar

Ahlak ki hayâmızdı, bozup yozlaştırdılar

Hak, granit kayamızdı; ezip tozlaştırdılar

Zorlu bir dönüşümle, beynimiz zonklayacak!

 

 

PKK’ya postacı, olan “boşbakan”ların

Siyonist küstahlığa, hala hoş bakanların

Çağdaş münafıklığa, dindar kulp takanların

Küflenmiş kafasını, zülfikar yoklayacak!

 

 

Gam yükü ağırlaştı, dayanmıyor bel artık

Milli Görüş, D-8; sisteminle gel artık

Ey Hadi “Necm-üs-Sakib”, karanlığı del artık

Nur akan yüz terinden, Ahmet gül koklayacak

                                                   Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

 

AZİZ HOCAM'A

 

Hakikat mesajına, son tercüman gibiydin
Bu garip ruhumuza, taze güman gibiydin
Münafıklara maraz, bize derman gibiydin
Gönüllerin duası, gözlerin yaşı mıydın?
Ey şerefli şahsiyet, Sen sabır taşı mıydın?

Kesin olgunlaşmadan, çıbanları deşmezdin.
Teşhis, tespit olmadan, tedaviye geçmezdin
Hainlerin kurduğu, tuzaklara düşmezdin
Zalimlerin kâbusu, bilginler başı mıydın?
Bu ne soylu tavırdı, sen sabır taşı mıydın?

Sen Hakka sevdalıydın, haksızı kayırmazdın
Ucuz kahramanlığa, tenezzül buyurmazdın
Uzun, ince hesaplar; şeytana duyurmazdın
Himmeti huzur veren, veliler şahı mıydın?
Yorulmaz ve yılmazdın, Sen sabır taşı mıydın?

Hiç bileğin bükülmez, devamlı dipdirisin
Sevgi bağın sökülmez, sadıkların pirisin
Sırrına akıl ermez, ulaşılmaz birisin
Dokunan cezbe alır, hikmet kumaşı mıydın?
Hiç acele etmezdin, Sen sabır taşı mıydın?

Siyonist canavarı, can evinden vuracak
Zulüm ve sömürüye, son verip durduracak
Türkiye eserinle, fermanlar buyuracak
Nebi ve sıddıkların; salih yoldaşı mıydın?
Bu ne onurlu sebat, Sen sabır taşımıydın?

Dünya değiştirmeğe, soyunan adam Sendin
Bıkmadan mazlumları, savunan adam Sendin
Has gönülde sevilip, sayılan adam Sendin
Ters görene sormalı: Ya hu, sen şaşı mıydın?
Ey korkusuz kahraman, sen sabır taşı mıydın?

Zuhurat bekliyoruz, gayrı bitsin bu sancı
Nasipsiz nankörlerin, yüze vursun utancı
Sen Aziz Hocamızsın, başlarımızın tacı
Sohbetlerin sağaltır, ruhlara aşımıydın?
O ne bitmez bereket, Sen sabır taşı mıydın?

Soruna ürkek değil, tamda erce bakardın
Saadet ikliminde, şimdi yüce Hakandın
Ey mutluluk müjdesi, çünkü sen Erbakan'dın
Sen Süleyman mührünün, o sırlı kaşı mıydın?
Bu ne büyük dirayet, Sen sabır taşı mıydın?

Göklere mi çekildin; gaybubet mi başladı
Bu ne acı haberdir, beyin yürek haşladı
Gafiller ölüm sanır, hayat yeni taçlandı
Mübarek vücudunla, nur beden naşı mıydın?
Aziz Asil Hocamız; Sen Sabır taşı mıydın?

                                                     Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

Rağbet Akibetedir ve şerefli
akıbet muttakilerindir, Mücahitlerindir!.. 

 

ERBAKAN’IN
ARDINDAN 
 

 

Sağlığı sarsmıştı, ölmü diriltti

Son
kez mesajını, verdi Erbakan

Rahman sevindirdi, Şeytan delirtti

Milyarlar başında, “bir”di Erbakan

 

 

Milletle
devleti, barıştırmıştı

Herkesi hayırda, yarıştırmıştı

Hain fitne yaksa, yatıştırmıştı

Zulüm zincirlerin, kırdı Erbakan

 

 

O
bir tezahürdü, O bir tecelli

Hakka havlayanlar, düşer temelli

Dosta Kıtmir olmak, büyük teselli

Çünkü sadıklara, “pir”di Erbakan

 

 

Kadere
inanan, çeker mi keder

Bir anını bile, etmedi heder

Zahirde Mücahit, muttaki lider

Batında serapa, sırdı Erbakan

 

 

Mehdiyet
bu sırrın, ilk halkasıydı

Varisi Nübüvvet, alakasıydı

Kimi Sadık, kimi; yalakasıydı

“Biz kuluz, ümmetiz!”, derdi Erbakan

 

 

Ruh
bedenlenip te, nura dönüştü

Müminler pervane, olup üşüştü

Hedefi; batıldan, Hakka dönüştü

İnşaallah cennete, girdi Erbakan

 

 

Bir
millet ağlıyor, her bir ferdiyle

Sağcı solcu över, ama merdiyle

Sizin olsun dünya, bütün derdiyle

“Refiki Ala” ya, erdi Erbakan

 

 

Mü’min
müstakimdi, baş müşahitti

Hakka biat ettik, bu bir ahitti

Şehitler ölmezdi, o mücahitti

Seccadeyi Arşa, serdi Erbakan…

 

                                                     Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

SAYENDE HOCAM

 

Sayende niceler, erdi devlete

Çokları kavuştu şan-u şöhrete

Kimileri kondu, mal-u servete

Nankörlük ederler, hayrettir Hocam!

 

Ahmaklar anlamaz siyasetini

Nicelerin gördük, hıyanetini

Sattılar dinini, diyanetini

Bilinmez ki bu ne, hikmettir Hocam!

 

İnsaftan ihlastan, hep tamtakırlar

Cilası dökülse, paslı bakırlar

Kargalar bülbülsüz, diye şakırlar

Bu ne yüzsüzlüktür, şirrettir Hocam!

 

Babamızın nesli, bedbaht nesildi

Hakkı söyleyenin, dili kesildi

Sayende kediler, kaplan kesildi

Varlığın ne büyük, nimettir Hocam!

 

Hizmet şuurumuz, senden hediye

Nasipsizler kârı, yükler kediye

Siyonizmin sonu, geliyor diye

Kudurmuş saldırır, cinnettir Hocam!

 

Bu iman selleri, benzer taşkına

Münafık masonlar, dönmüş şaşkına

Hakkı candan seven, kullar aşkına

Dilediğim sadece, himmettir Hocam!

 

Hasretle bekleriz, Hakkı rahmeti

Yeter çektiğimiz zulmü zilleti

Nice yıldır sefil, İslam ümmeti

Saadet nizamına, hasrettir Hocam!

 

Bu millete sahip, çıkmazsan eğer

Hainler bizlere, verir mi değer?

Sen ölü canlara, canmışsın meğer

Sana hizmet cana, minnettir Hocam!

 

Ahmedim körlere, renk anlatılmaz

Sağır pazarında, hikmet satılmaz

Nankör nasipsizler, safa katılmaz

Her sözün ayrı bir, kıymettir Hocam!

                               Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

BAHAR GELDİ, ERBAKAN GEÇTİ!

 

Karakış gibi

Kara bir devir, dondurdu yüreklerimizi…

Tufana tutulmuştuk

Gözlerimiz dondu, kulaklarımız dondu

Ve kara kapkara yeller esti

Dondurdu, kavurdu belleklerimizi

Gayrı göremez, duyamaz, bilemez olmuştuk

Kendi gerçeklerimizi

Neylersin başımıza baykuşlar konmuştu

 

Karakış gibi

Kara bir devir geçti üzerimizden

Dalındaki gül dondu

Yuvada bülbül dondu

 

Damarlarımızdaki kan dondu

Ruhlarımızdaki can dondu

Yaş dondu gözlerimizde…

Ve derken, dayanamamıştı,

Bu karakışın karayellerine.

Şuur donmuştu, iz’an donmuştu…

Ve iman donmuştu gönüllerimizde

Ve artık şeytanlar,

Saltanat kurmuştu yeryüzünde.

Hainler kurtarıcı,

Zalimler baş tacı,

Çağdaş münafıklar;

Mehdi olmuştu,

Dengesizlik düzeninde…

Metreler kısalmıştı,

Teraziler bozulmuştu

 

Ama bir gün,,,

Bir yiğit çıktı karşımıza…

Avuçlarıyla ısıttı,

Buz bağlamış bağırlarımızı.

Ve bir türkü başladı,

Karanlık devirleri ışık gibi delecek:

“Aldırma bu küfrün karakışına

Yakındır, Zeynebim, bahar gelecek”

Yine bülbüller şenlendirecek

Viran olmuş bağlarımızı.

Ve özlenen yiğit,

Can çekişen vicdanlara yöneldi;

Nefesiyle eritti, donmuş yüreklerimizi

Sesiyle, sohbetiyle diriltti,

Bir bir beyinlerimizi…

Yeniden can geldi Anadolu’ya, kan geldi

Kırklar, üçler, yediler geldi.

Bu çağı dirilten çağrıya,

Melekler, şehitler geldi.

Her mekan dinledi,

Her makam geldi…

Sen hala uyur musun,

Yoksa gavur musun, ey nefis!

Haydi, uyansana,

Ve uyandırsana artık…

Bak bahar geldi.

Ve selam dursana

ERBAKAN geldi…!

ERBAKAN geçti!

                                               Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

               

               HİMMET BE HOCAM!

İman lafta kaldı,  yozlaştı ahlak

Meal değil masal, okunur Hocam!

Haktan saptırıldı, azıttı bu halk

Her biri bin günah, kokuyor Hocam!

 

Ayarı bozuğu, Siyon ayartıp

Gömleğin çıkarıp, haktan kaytarıp

Sırtına alırsın, selden kurtarıp

Sonra yılan gibi, sokuyor Hocam!

 

Gayretsiz aşamaz, nefis dağını

Eritmez cihatla, göbek yağını

Şeytan tezgâhında, tuzak ağını

Hainler kahpece, dokuyor Hocam!

 

Muhtaç eylediler, yüz gram ete

Ülkem sürüklenir, bir kıyamete

Bunlar akrep gibi, her hıyanete

Rahatlıkla batıp, çıkıyor Hocam!

 

Eve su sızmazsa, rutubet olmaz

Kiralık kukladan, hükümet olmaz

Zulüm karşısında, sükûnet olmaz

Dilsiz şeytan durup, bakıyor Hocam!

 

Sabataist soysuz, Dinim sorgular

Sütü bozuk kalkmış, sizi yargılar

Ganimet kuzgunu, karakargalar

Kendin bülbül sanıp, şakıyor Hocam!

 

Vaazda ağlar, ayet; hadis dem vurur

Münafık ılımlı, bir din uydurur

Gerçeği konuşmaz, ağza gem vurur

Tanrısı Amerka, korkuyor Hocam!

 

Lütfet mazlumların, bu gözyaşına

Nur yağsın ülkemin; dağı taşına

Yoksa bak cahiller, gafil başına

Taç diye tezeği, takıyor Hocam!

 

Taha Akyol övgü, dizer Numan'a*

Mason sahip çıkar, çağdaş Haman'a

Rahmet yağmaz, bakma; kömür duman'a

Bu hıyanet kalbim, yakıyor Hocam!

                                                   

* Bak: Erbakan’ın Vesayetine Son. – Taha Akyol/Milliyet/30 Haziran 2010

                                         Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

 

 

Aldanma dünya rüya, iki kapılı handır

Bunu bilen bir insan, nasıl gönül eğlesin!

Ömür sermayen saçma, hayat bir imtihandır

Allah bir elek kurdu, sadık fasık elesin!

.

Hiç merak etmez misin, yahu acep nerde Hak

Terazi Kur’an’dır tart, kaç gramsın hele bak

İbadet hizmet işle, sonra bir kibritle yak

Din satıp dünya aldın, vallahi sen böylesin!

.

Bir Kur’an mealini, dikkatle okudun mu

Nefsine hitap edip; benliğen dokundun mu

Dinin davan uğrunda, hiç çile dokundun mu

“Duan ve takvan yoksa, Rabbin seni neylesin?”1

.

Kadir Allah’tır diyor, Yahudi’ye yakarır

Faiz fuhuş hoş görür, Hak gömleğin çıkarır

Zalim tuzak kurar ya, Rabbim boşa çıkarır

Allah’a hiç söker mi, projesin hilesin!

.

Adil Düzen derdi yok, bu nasıl dindarlıktır

Amerka’ya hayranlık, Kur’an’a kindarlıktır

Batı münafıklıktır, batıldır barbarlıktır

AB’cilik Allah’la, savaşmaktır bilesin!

.

Döneklere muhabbet, Erbakan’a nefretin

Farklı tezahürüdür, şuuraltı şehvetin

Hıyanete kılıftır, münafıkça gafletin

İslam’la bağdaşır mı, insaf ehli söylesin!

.

Gerçi Kur’an’a bakmaz, yeter zannı kafası

Ona şeytan vahyeder; ilah: mantık hevası

Dalalet çöplüğünde, sürer şahlık sefası

Marazlı sapkınları, Allah rezil eylesin!

.

Kırk yıl boyunca bazı, kancık kafadan kaçık:

“Demrel, Özal, Erdoğan; hain, dönek, münafık”

Dedikten sonra şimdi: “Milli, dindar, müvafık”

Diyenler çarpılmıştır, olmuş şeytan kölesin!

.

Bekleyin ki yakında, çıkar bütün foyanız

Dökülecek cilanız, kirli nifak boyanız

Yüznüze tükürecek, safça size uyanız

Bu utançla yaşayıp, bu utançla ölesiz!

.

 

1 Furkan: 77. ayet

                                         Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

      HASRET ŞARKISI

 

 

Şol
cenneti Ala’ya, girseydi yetim ruhum

Tecelli
ikliminde, cemalini arardım!..

Mutluluğum
lütfundur, Seninledir huzurum

Rüyalarıma
gelsen, nur hayalin sarardım!

 

Ayrılığın
acısı, kollarımı bağladı

Seni
özleyen gözler, gizli gizli ağladı

Hasretin
harareti, yüreğimi dağladı

Dizlerime
uzansan, saçlarını tarardım!

 

Muhammedi
gerçeğin, “Necmüs-sakibi” Sensin

Şeytanın,
şer odağın; asıl rakibi Sensin

“Rakıb”[1] olan Rabbimin, temsil takibi Sensin

Kıtmir’in
olmak için, sultanlıktan cayardım!

 

Meramım
Mevlanamsın, Sultanımsın Hocamsın

Garip
gönül bahçemde, hiç solmayan goncamsın

Güvencem
himayendir, sığınağım recamsın

İnayetin
çekersen, bilmem neye yarardım?

 

Sayende
hakikate, erdi aklım vicdanım

Hidayet
rehberimsin, Efendimsin ey canım

Sensiz
bütün ömrümü, sanki boşa harcadım

Sen
sahip çıkmasaydın, baştan sona zarardım!

 

Nur
tecellisi yüzün, hakikatin aynası

Hikmet
tefsiri sözün, dört Kitabın manası

Mehdiyet
mührü özün, nice sırrın aynası

Böyle
aşkın derdiyle, gece gündüz yanardım!

 

Davasız
bir insanla, ne farkı var mezarın

Lafla
kalbi doyar mı, düşünen bir yazarın

Terk
etme hiç nefsime, eksiltme hak nazarın

Lütfedip
sor halimi, çünkü soldum sarardım!

 

Fiilden
önce fikre, hoş sözden önce öze

Önem
vermek öğrendik, riyakârdık biz bize

“Hayat;
iman, cihat”mış, alışmıştık hep düze

Taleben
olmasaydım, hidayetten kayardım!

 

Davetine
muhatap, olmak ne büyük devlet

Hakikati
kavramak, âlemden üstün servet

Elinle
sundu Rabbim, hikmet yüklü bir demet

Günahla
kararmıştım, nazarınla ağardım!

 

 

Ebedi
lanet olsun, davanı saptırana

Dosttan
çekip gönlünü, dünyaya kaptırana

Hakikat
hatırına, bağlıyız hatırana

Duan
sevdan olmazsa, kendim kütük sayardım!

 

Kalbim
dilim tutulur, huzuruna varınca

Şah
kartalın yanında, kaça gider karınca

Şeref
İslam’a hizmet, karınca kararınca

Kur’an
vicdan bıraksam, insanlıktan çıkardım!

[1] Rakıp: Her şeyi ve her an görüp
gözeten, murakabe edip denetleyen anlamında Allah’ın bir sıfatı ve Esmai
Hüsnası

 

                                              Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

 

 

  

Elbet mükemmellik, Allah’a mahsus

Biz aciz bir kuluz, O Yüce Halık!..

Bu garip ruhumuz, bedende mahpus

Ölmeden ölmeyi, vermişler salık!..

  

Kâinat kitabın, eylesen teşrih

Her şey tecellidir, anlatır teşbih

Bak bütün mahlukat, ediyor tesbih

Gökte kuş, yerde kurt; denizde balık!

  

Kabahatlarımız, ketmetmeseydi

Onca ayıbımız, setretmeseydi

Nice günahımız, affetmeseydi

Alemler olurdu, sırrıma tanık!..

  

Cemaat tarikat, hikmet çeşmesi

Bunlarla sulanır, ümmet bahçesi

Amma karışırsa, lağım deşmesi

Dervişler yozlaşır, olurlar fasık!

  

Ayet hadis oku, din iman sömür

Faize fetva ver, feraset kömür

Haçlı kapısında, tükettin ömür

Kendin mü’min sanan, zavallı alık!..

  

Erbakan’a havlar, kulağı kesik

Hidayet kararmış, vicdanı ezik

Dini demokrasi, AB’si beşik

Zikri fikri para, şeyhi papalık!..

  

Ey sakallı Hüsnü, sarıklı züppe

Nifakın örter mi, şalvarla cübbe

İsrail’e uşak, ne rezil rütbe

Allah’ı unutmuş, Amerka Razık!..

  

Hani Müslümandın, nerde şeriat

Kahbeliğe kılıf, oldu tarikat

İmanız hastadır, budur hakikat

Size acil lazım, tabib-i hazık!..

  

Kur’an nizamını, gereksiz sayan

Kıble İsrail’e, AB’ye kayan

Zinaya ceza yok, serbest bay bayan

Boynuzlu kahraman, mahf oldu yazık!..

  

Sakın olma kitap, yüklenen aygır

Bilir tersin yapar, riyakâr cazgır

Ey Ramazan korkma, sen Hakkı haykır

 Gerçekleri yazan, eline sağlık!..

                                            Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

EFENDİM

 

Yollarına güller dökem, Sultanım

Huzurunda boyun bükem, Sultanım

Senden ayrı, garip düşen gönlümden

Hasretini nasıl sökem, Sultanım.

 

Senden hediyemdir, aşkım nişanım

Himmet inayetin, tüm namu şanım

Hasretin aklımı, aldı başımdan

Senden ayrı derbeder perişanım.

 

Sensiz viraneye, döndü sarayım

Gafil sanır, delirmişim, sârayım

Ayrılık kâr etti cana Efendim

Rüyama gir, hasret ile sarayım.

 

Eserin okunur, âlem cüzünde

Terk eyleme, ıssız çöller düzünde

Hayalin karşımda, ilham kaynağım

Hakkın tecellisi, nurlu yüzünde.

 

 

Cihat dolu yaşadın hep doyunca

Kur’an’a tercüman, ömrün boyunca

Yüreğime yara oldu Efendim

 

Mübarek vücudun, kabre koyunca.

 

                                        Arş. Yzr. Ahmet AKGÜL

1978'de Aziz Erbakan İçin
Yazılan Efsane Şiir

“Bu sabah Termal'de yürüyüş yaparken bankta oturan yaşlı bir çifte
selam verdim. Baktım bankta 2 metre arayla oturmuşlar. Ve espriyi patlattım…
'Hacı abi 50 sene önce olsaydı hacı teyzeyle böyle mi oturursunuz” dedim.
Buyur etti oturduk, bana hayatını anlattı. Hoş sohbet biri… 1978'de Erbakan
Hocama yazdığı şiiri okudu ben de videoya çektim.”