DÜNYAYA KAPILANLAR!
Dünya bir noktadır, âlem içinde
Bu nokta içinde, neye sahipsin?
Hak tecelli eyler, binbir biçimde
Sen hikmete körsen, aynı rahipsin1!
Bu dünya fanidir2, fenalık yurdu
Şeytan nicesine, tuzaklar kurdu
Acaba kaç mü’min, va’dinde durdu
Sözünden dönersen, sen de kâzipsin3!
Şek ile şeytani, şüpheye kaydın
Şirke şekavete, şehvete yandın
Şarab-ı şerbete, şöhrete kandın
Gaflet dalâlette, bak ki gaipsin4!
Kim nefsine esir, basit acizdir
Kendini yenenler, kutlu azizdir
Bu hayat imtihan, soru barizdir5:
Rahman mı şeytan mı; kime naipsin6?
Haçlı AB’ciler, piyon hacıdır
Cesaret madalyan, Siyon tacıdır
Mana mı, makam mı? son kıskacıdır
Sen “taib”7 olmazsan, nasıl tayyipsin?
İslam birliğinden, Haçlı birliğe
Kaytaranlar nasıl, varır dirliğe
Bak vicdanı dönmüş, tam kabirliğe8
Sen haddini aştın, Hakka rakipsin!
Mel’anete rahmet, yoran hatipler
Hıyanete hikmet, yazan kâtipler
Çevrende riyakâr, yalaka tipler
Sahtekârlar için, elbet cazipsin9!
Vücudu rahat ya, vicdan hastadır
Kalıbı konforlu, kalbi yastadır
Derdi ganimetten, büyük pastadır
Ey nasipsiz adam, şerre nasipsin!
Bağıra bağıra, bağrım delindi
Ne ile başlandı, nerye gelindi
Bir zamanlar hepsi, taze gelindi
Şimdi fahişeler, hayat garipsin10!
Bir devran yaşanır, biter fırsatın
Hep geçersiz olur, makam ruhsatın
O zaman anlarsın, İbn-i Behzat’ın11
Sözlerini; şimdi, çok muzdaripsin12!
1- Rahip: Sapkın Hristiyan papazları.
2- Fani: Geçici.
3- Kâzip: Yalancı.
4- Gaip: Kaybolan.
5- Bariz: Açık, net.
6- Naip: Vekil, nöbetçi temsilci.
7- Taib: Bâtıldan ve günahından tövbe eden.
8- Kabirlik: Mezarlık, eski dava dostlarını gömdüğü yer.
9- Cazip: Çekici.
10- Garip: Hayret verici, acayip.
11- İbn-i Behzat: Behzat’ın oğlu (Ahmet Akgül).
12- Muzdarip: Istırap ve acı çeken.
