DUASIZ, DAVASIZ NEYE
YARARSIN!..
Dünya,
deryanda damla; ey Sahib-i Kâinat
Vahdet
huzruna erdir, kurtar benlik şirkinden!
Şeytan
huylu bu nefsim, direnir akla inat
Rüyayı
gerçek sanır, geçmez sabit fikrinden!
Yoktur
Zâtından gayrı, billâh hakiki mevcut
Hepsi
gölge resimdir, Sensin yegâne Mabut
Korkulan
ve umulan, odur put, odur maksut
Kalpte
hikmet uyanır, masivanın terkinden!
Kudret
hikmetle döner, galaksiler kürreler
Bin bir
ismin sırrıyla, coşup durur zerreler
Her an
tekrar yaratır, milyon milyar kerreler
Hisseden
hayran kalır, âlemlerin zikrinden!
Gözde
gören, dilde diyen, kalpte sezen kim?
Suda
yüzen, gökte uçan, yerde gezen kim?
Sadıkları
aziz eden, fasıkları ezen kim?
Nankörlükten
uzak dur, razı olur şükründen!
Duan ve
davan yoksa, netsin seni Yaradan
Arsız
hayâsız toplum, ne farkı var haradan
Hak
bâtılı ayırmaz, doymaz gözü paradan
Hayır
gelmez bunların, Arabından Türkünden!
Manasını
okumaz, merak etmez Kuranı
Hükmüne
razı olmaz, arar sahte bûrhanı
Haccı
seyahat sayar, kavurmadır Kurbanı
Zalime
övgü düzer, rüşvet alsa her kimden!
Ölümü
sevmez mi hiç, Dosta vuslat özleyen
Katmerli
münafıktır, gâvurdan rant gözleyen
Kalbi
şeytan çarşısı, dili Hak-aşk sözleyen
Kör adam
ne anlarmış, güzellikten çirkinden!