DİL TÜKENDİ, BEN TÜKENDİM!
Aşk
odundan, yana geldim
Göl
tükendi, ben tükendim
Ey Dost,
mahcup Sana geldim
Yol
tükendi, ben tükendim
Dert
kuyusun, eşen bilir
Nefs
çıbanın, deşen bilir
Sevda
neymiş, düşen bilir
Hâl
tükendi, ben tükendim
Genç
çağımda, gönlüm noldu
Can
bağıma, bülbül kondu
Tur
dağımda, sümbül soldu
Gül
tükendi, ben tükendim
Nice
yıllar, gafil yattım
Sermayemi,
hiçe sattım
Hangi
ağaca, el attım
Dal
tükendi, ben tükendim
Aklı
olan, yoldan çığmaz
Elmas
varken, çakıl yığmaz
Vuslat
anı, lafa sığmaz
Dil
tükendi, ben tükendim
Her gün,
umutla başlarım
Hasretle,
bağrım haşlarım
Revan
olur, gözyaşlarım
Sel
tükendi, ben tükendim
Ümmetin
hali, perişan
Bayram
zafer, yok mu nişan
Yetiş ey
Resuli Zişan
Bel
büküldü, ben tükendim
Aşka
daldım, aklım yitti
Tanışlar
terk, edip gitti
Arı
netsin, çiçek bitti
Bal
tükendi, ben tükendim
Şükret ey
can, çoğa aza
Niyazda
kal, girme naza
Yâre
name, yaza yaza
El
tükendi, ben tükendim
Kader
haktır, alın yazım
Vahdet
sırrın, zordur hazım
Bak
kırıldı, gönül sazım
Tel
tükendi, ben tükendim
Zulmet
duvarın, nur deler
Gölge
varlıklar, nerdeler
Kalktı
aradan, perdeler
Tül
tükendi, ben tükendim
Pir
Haydar, himmet buyurdu
Erbakan,
hikmet duyurdu
Bak
değirmen, devran durdu
Yel
tükendi, ben tükendim