BANA ALLAH’IM YETER (ŞİİR)

BANA
ALLAH’IM YETER

Gerçeği
konuştum, Hak’kı savundum

Rızasın
aradım, İlahım yeter…

Davaya
sarıldım, Dostla avundum

Hep O’na
sığındım, Penahım yeter…

Yoldaşım
sadece, bir avuç sadık

Hep
birlikte doyduk, birlik susadık

Yalandan
riyadan, rolden usandık

Gerçeğe
uyandık, sabahım yeter…

Çok şükür
düşmedik, Kur’an’dan ayrı

Duyarsız
insanın, dokunmaz hayrı

Çevremde
kimseler, kalmadı gayrı

İmanla
göçersem, felahım yeter…

İlm-ü
umman sundum, kimse dalmadı

Ucuz
elmas sattım, alan olmadı

Dostum
tarikatım, partim kalmadı

Yazık
emeğime, eyvahım yeter…

Akademik karyer, doktora
tezi

Toz boya
basması, Malatya bezi

Yok bilgi
basiret, irfan önsezi

Bunlar
eğitmeye, miftahım yeter…

Kur’an
hak; sadıklar, azınlıktadır

Âşıklar
vuslata, hazırlıktadır

Nefse
kapılanlar, azgınlıktadır

Rabbimden
gafletim, günahım yeter…

Şeytan
nefse uymuş, sapıtıp azmış

Şirksiz
iman eden, ne kadar azmış¹

Kulun
kaderini, hikmetle yazmış

Erbakan’a
ermek, felahım yeter…

Ahir
zaman oldu, yalnız garibiz

İnsanlık
yozlaştı, pek muztaribiz

Zulümle
küfürle, hep muharibiz

İman ilim
vicdan, silahım yeter…

Sadık
olan asla, Dosta darılmaz

Kur’an
dışında boş, lafa sarılmaz

Halktan
geçmeyince, Hak’ka varılmaz

Mevla’mdır
tek ulu, dergâhım yeter…

Gayesiz
gayretsiz, yüz yıl dolaşsın

Gerçeği
aramaz, nasıl ulaşsın

Hak için belaya, niye
bulaşsın

Dostuma
can feda, iştahım yeter…

Allah
Resullerin, boşa seçmiyor

Deneyip
ölçmeden, hil’at ² biçmiyor

Hak için
kavgasız, günüm geçmiyor

İnşallah
afvıma, ıslahım yeter…

Milli
Çözüm Hak'ka, hayra muvafık

Kâfirden
zararlı, dinci münafık

Zalimle
hainle, İblis mutabık

Cümle
sapkınlara, ikrahım yeter…

Ol kerim
melekler, kâtibim iken

Haksızlık
yapılmaz, nasibim iken

Kadir
Mevla'm benim, sahibim iken

Harama
meyletmem, mübahım yeter…

1- “Onların çoğu ancak ortak koşarak (ve
bir yönden mutlaka şirk katarak) Allah’a iman etmektedir.” (Yusuf Suresi:
106. Ayet)

2- Hil’at: Çok
değerli ve şereflendirici sultan hediyesi kaftan.