ALLAH’TAN KORK, RASÜL’DEN UTAN! (ŞİİR)

ALLAH’TAN KORK, RASÜL’DEN
UTAN!

Davası
dünyadır, Dini istismar

Ganimet
rüşveti, lopuyla yutan…

Nefsin
için Rabbin, sui istimal

Bil
etmektir senin, en büyük hatan

Allah’tan
kork gönül, Rasül’den utan…

Her an
huzurdasın, edebin takın

Kim
Rahman’dan uzak, Şeytana yakın

Aman ha
kahrına, uğrama sakın

Sadıklardan
olur, tevbesin tutan

Rabbinden
kork gönül, Nebi’den utan…

Halktan
pek korkup da, Hakkı takmayan

İçten
pişman olup, yürek yakmayan

Günahkâr
gözünden, yaşlar akmayan

Hileyi
haramı, toplayıp katan

Allah’tan
kork gönül, Rasül’den utan…

Ey günaha
cesur, zavallı sefil

Bilgiçlik
taslayan, irfana cahil

Kimi
kandırdığın, sanırsın gafil

Tevbeyle
arınır, çirkefe batan

Rabbinden
kork gönül, Nebi’den utan…

Kalbi
dili kirli, gözü kirlidir

Zahiri
muttaki, özü kirlidir

Yalan
riya katar, sözü kirlidir

Kof
edebiyatla, çok hava atan

Allah’tan
kork gönül, Rasül’den utan…

Haçlı ve
Siyonist, birlik tarafta

Şaşkındır
sürekli, kalır a’rafta

Altın
bakır belli, olur sarrafta

Boncuğu
mücevher, diyerek satan

Rabbinden
kork gönül, Nebi’den utan…

Kul hakkı
gözetmez, gönül yıkıyor

Palavra
sallıyor, barut sıkıyor

Mevla’ya
varacak, yolun tıkıyor

Kur’an’a
tercüman, âlime çatan

Allah’tan
kork gönül, Rasül’den utan…

Fani
camlar için, baki elması

Verenlerin
yoktur, aklı insafı

Cennet
meyvesine, çürük elmayı

Tercih
eder isen, güvenme putan

Rabbinden
kork gönül, Nebi’den utan…

Takva
rolü yapan, müttaki sanma

Hamza’yı
oynayan, gâvurdu amma

Kur’an’ı
ölçü al, reklama kanma

Makam
çıkar için, her yola yatan

Allah’tan
kork gönül, Rasül’den utan…